Μ’ αρέσει «το κακό μου»!

 

 

                                 Έργο Ν. Χ΄Κυριάκου -Γκίκα, στο σπίτι του Π.Λ. Φέρμορ στη Καρδαμύλη

 

Σκοτώθηκε ένα τέρας!

(Ο Γύπαρης, προσπαθώντας να διασκεδάσει τις ανησυχίες των 

ανδρών του που δολοφόνησαν τον Δραγούμη).

 

[…] Μπορεῖ νὰ εἶνε κανείς διαφορετικός ἀπό τὰ ἄλλα μόρια τῆς κοινωνίας ἀλλά ὑπὸ ἕναν ὅρον, ἀφοῦ δηλαδή πληρώσῃ τὸν φόρον, νὰ μην συγχίζεται ἐπειδή ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων τὸν ἀποδοκιμάζει, νὰ μή χαλνᾷ τὸν χαρακτῆρα του, de ne pas s’ agrir [=να μη θυμώνει] ἀλλά νὰ ἔχη ἄπειρη καλοσύνη γι’ αὐτούς ποὺ τὸν ἀποδοκιμάζουν καὶ νὰ τοὺς ἀφίνη νὰ ζοῦν αὐτοί ὅπως θέλουν, δηλ. ὅπως ζοῦν (ὅπως τοὺς ἀναγκάζει ἡ κοινωνία). Ποτέ δὲν θὰ ζἠσω ἐντελῶς ἀνεξάρτητος ἀλλά καὶ δὲν εἶνε ἀνάγκη. Φθάνει νὰ μὴ μαλλόνω μὲ τοὺς ἀνθρώπους.

[Ίων Δραγούμης, Φύλλα ημερολογίου, 15 Μαρτίου 1900].

 

[…] Τὸ κακό μου εἶνε ὅτι εἶμαι ἄνθρωπος περισσότερο ἀπὸ υἱός , ἀδελφός, ἀνεψιός, Ἕλλην, Ἀθηναῖος, ἀκόλουθος στὸ Ὑπουργεῖο. Καὶ μ’ ἀρέσει τὸ κακὸ μου. Ἀλλά ἄς μήν τὸ δείχνω τόσο πολύ. Ἄς προσπαθήσω νὰ εἶμαι ἐξωτερικῶς περισσότερο υἱός, ἀδελφός, ἀνεψιός, Ἕλλην, Ἀθηναῖος, ἀκόλουθος στὸ Ὑπουργεῖο παρά ἄνθρωπος γιὰ νὰ μή μὲ βαρύνουν οἱ ἄλλοι, γιὰ νὰ εἶμαι πιὸ ἥσυχος. Ἄς τὸ κάνω ἀπὸ ἐγωϊσμό ἀφοῦ εἶμαι ἐγωιστής, ἄς τὸ κάνω καὶ ἀπό ἀλτρουϊσμό, ἄς μὴ θέλω νὰ σκαναδαλίζω τοὺς ἄλλους, νὰ τοὺς ἀνησυχῶ.

[Ίων Δραγούμης, Φύλλα ημερολογίου, 17 Μαρτίου 1900]