"κάτι ποὺ ν’ ἀντιπροσωπεύῃ τὴν ὡραιότητα τῶν λουλουδιῶν στὸν ἥλιο"

 

 

Ένα σπουδαίο βιβλίο που οπωσδήποτε θα πήγε «άπατο» από την καλή γνώμη του κοινού, τουτέστιν  μηδέποτε αξιώθηκε να καταστεί «ευπώλητο» (πόσο καταστροφικά «ύποπτη» –σχεδόν δολοφονική– μου φαίνεται πια αυτή η λέξη του σημερινού συρμού...) είναι αυτό του Ευγένιου Δ. Ματθιόπουλου,  Ἡ Τέχνη πτεροφύει ἐν Ὀδύνῃ-Ἡ πρόσληψη τοῦ νεορομαντισμοῦ στὴν Ἑλλαδα, Εκδόσεις ποταμός,  2005. Σκληρόδετο, πανόδετο με κουβερτούρα στο εξώφυλλο, σελίδες 700. Απολύτως βιβλιοφιλική έκδοση με περιεχόμενο ζουμερό. Μα ποιος να νιώσει την ανάγκη να το αποκτήσει;  Κι εγώ ακόμα –την αμαρτία μου τη λέω– από «στοκατζίδικο» (=εκποιητικό παζάρι)  το απόκτησα πριν χρόνια… Λέω και την τιμή της αγοράς του για την «ιστορία»: …15 Ευρώ!

Γράφει λοιπόν, στη σελ. 628, ό φιλόπονος και στοχαστικός συγγραφέας:

«Μόνο οι στοχασμοί του Ίωνα Δραγούμη, στις αρχές του αιώνα, προφανώς επηρεασμένοι από τις μετεμπρεσιονιστικές αναζητήσεις του αδελφού του Νικόλαου, δείχνουν να συνειδητοποιεί ότι έχει ξεπεραστεί το αίτημα της αναπαράστασης του ορατού κόσμου· στρεφόμενος στην παράσταση του εσωτερικού συναισθήματος γράφει:

[…] ποθῶ νὰ δημιουργήσω ν’ ἀναπαραστήσω κάτι ποὺ ν’ ἀντιπροσωπεύῃ τὴν ὡραιότητα τῶν λουλουδιῶν στὸν ἥλιο, κάτι πιὸ πολύπλοκο ἀπ’ τὴν ὄψι τους μόνο. Θέλω νὰ παραστήσω τὸν κόσμο, τὸν ἁρμονικό ποὺ ξύπνησε μέσα μου ἡ ὄψι αὐτή τῶν ἀναμμένων καὶ σβησμένων γαρυφάλλων. Αὐτός εἶνε πολύ πιὸ δύσκολος νὰ παρασταθῇ παρὰ τὰ γαρύφαλλα καὶ ἐπειδή ποτέ δὲ θὰ μπορέσω νὰ τὸν παραστήσω οὔτε ἐγώ οὔτε οὔτε ἄλλος κανείς στὴν τωρινή κατάστασι τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἤ τῆς ἀναπτύξεως, γι’ αὐτό θὰ θέλω αἰώνια νὰ τὸν παραστήσω, νὰ τὸν δημιουργήσω καὶ θὰ προσπαθήσω νὰ τὸ κάνω. Ἅμα ζητῶ τὰ δύσκολα καὶ τ’ ἀδύνατα τότε φθάνω σὲ κάτι, τότε ἀνεβαίνω ἀπὸ πάνω μου, τότε γίνομαι καλλίτερος ἀπ’ τὸν ἑαυτό μου.

Ἴωνος Δραγούμη, Τετράδια, Ἡμερολογιακή ἐγγραφή τῆς Νοεμβρίου 16 (1901)

 

Τον δρόμο όμως αυτόν, του εξπρεσιονισμού, δεν τον βάδισε κανείς στην Ελλάδα!»