Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης...

 

 

ΒΟΝΙS ΟΜΝΙΑ ΒΟΝΑ

(Για τον καλό όλα τα πράγματα είναι καλά)

 

Σήμερα θα γιόρταζε αν ζούσε. Στη μνήμη της —για τα τέσσερα χρόνια από την εκδημία της— αυτή η έκδοση των μεταφρασμένων ποιημάτων του Γέιτς. BONIS OMNIA BONA.

Πέθανε προτού μπει στα ογδόντα. Στη μνήμη μου παραμένει εικοσιπέντε. Έρχεται με το λεωφορείο των Αθηνών μέσω Κοζάνης στις πεντέμισι.  Καμιά φορά δεν έρχεται «γιατί κάτι  τυχαίνει». Και δεν υπάρχει τρόπος να ειδοποιήσει.

Ωστόσο, περιμένω εκεί από τις τρεις. Δεν με νοιάζει σήμερα παιχνίδι ή παρέα. Οι γύρω άνθρωποι μ’ αφήνουν αδιάφορο. Είμαι κάτι μεταξύ Θεού και ανθρώπων, μεταξύ μονάρχη και υπηκόων, ζω μια ευδαίμονα μοναξιά. Και περιμένω από τις τρεις. Σε μια μοσχοϊτιά ο καιρός και οι άνθρωποι έχουν μετατρέψει τον κορμό στο σημείο που …τριχάζεται, κι όπου το ένα χοντρό κλαδί έχει κοπεί, φιλόξενες συνθήκες. Μπαίνω στην πρόχειρη φωλιά-παρατηρητήριο και κρεμώ τα πόδια μου έξω. Κοιτάζω μονάχα το δρόμο και στήνω αυτί για θόρυβο μηχανής ή κορνάρισμα.. Όταν έρχεται σημαίνει ανάσταση χωρίς να χτυπούν καμπάνες. Φοράει καινούργια ρούχα, μυρίζει ωραία πάνω της το κάθε τι, προσέχω το μικροσκοπικό ρολόι στον καρπό. Αδιάφορος πια ο χρόνος τις επόμενες τρεις ή τέσσερις μέρες-διακοσμητική υπόθεση στην αιωνιότητα που ζω. Στην τσάντα της, απαραιτήτως, τα «Old Νavy-Παπαστράτος» και αρωματικά χαρτομάντηλα  tempo.

Έχω σβήσει μέσα μου τη λύπη για όλες τις φορές που αναχωρεί επιστρέφοντας «στην υπηρεσία» ή το πένθος μου όταν δεν έρχεται. Έζησα πολλούς τέτοιους θανάτους μαζί της ώστε και τούτη η φυγή της μού φαίνεται προσωρινή.

Πρέπει να πάω να ξαναβρώ εκείνο το δέντρο και να περιμένω.