Τριακόσια στρέμματα δάσους

 

Ανεβαίνων εις το πλοίον

Ο ολιγάρχης το θηρίον

Φεύγει από το Καζακστάν

Έρχεται στο …Ελλαδιστάν

 

Είναι αυτάρκης μες το γιωτ

(Δεν τον λένε και Παναγιώτ’...)

Είναι κύριος με χρήμα

Να τον χάσουμ’  είναι κρίμα.

 

Μ’ αστακό και με σαμπάνια

Σ’ έρημες ακτές τα μπάνια

Υπηρέτες δεκαπέντε

Τις γυναίκες πέντε πέντε.

 

Στην κατάθεση στο τμήμα

Αυθωρεί και παραχρήμα

-Ήρθε με λεύκη πετσέτα-

Να τι είπε νέτα- σκέτα:

 

«Εις της Ύδρας το νησί

Έτσι για αναψυχή

Βγάλαμε τα πυροβόλα

Κάψαμε τα πεύκα όλα

 

Κύριοι φεύγουμε κατόπι

Θα βρεθούνε άλλοι τόποι

Σαν Ελλάδα όμως καμία

Είναι εις τον κόσμον μία!».