Τρίτη 26 Ιουνίου 2018

Αθόρυβοι εργάτες...




Ένα «Λεύκωμα μνήμης» 
που περίμενε τυπωμένο από πέρυσι...




 ...κι έφτασε [επιτέλους!] στα χέρια των ..."δικαιούχων". Απλοί άνθρωποι του χωριού -κάποιοι συγγενείς των θυμάτων της σφαγής της 4ης Απριλίου 1943- το κράτησαν στα χέρια τους έτσι  όπως κρατούμε και τα ...κόλυβα στην εκκλησιά!







Ένα διήγημά [μου]  ή "'Εξοδος" 
που αξιώθηκε να γίνει μνημείο...






Το έργο της Χριστίνας Μαυροπαίδη... Ένας σπαρακτικός χαμηλός τύμβος από πέτρες. Ο διπλός σιδερένιος σταυρός. 14 ονόματα. Κι οι στίχοι του Λορέντζου Μαβίλη. 
[Πίσω παραστέκει το χαμηλό βουνό όπου "τους έπιασαν..."]

















[...]  Αγκαλιάς μου το σφίξιμον ενωμένα
πρόσφυγες της ζωής δώρ’ άγια τρία
Θάνατο,  Αθανασιά κ’ Ελευτερία.
 









Η έκδήλωση στην  παράξενα 
όμορφη πλατεία του Βογατσικού 
[με απόκοσμο φως... ]








...με απειλή βροχής και κάμποσο κρύο. Δεν έφυγε κανείς. Πέτυχε!












Ενός λεπτού μαζί...






Με την Πόλυ Μπλιάγκα [πολύτιμη!]. Με την Χριστίνα Μαυροπαίδη [πείσμα αντρίκιο σε γυναίκα, ταλέντο και μεγαλοψυχία...]. Τον Ανδρέα Βιτούλα [Αγία υπομονή...] και ...συν τω αναγνώντι κυρίω Παρίσση Σπύρω.

Ζήσαμε μοναδικές στιγμές. Φέραμε εις πέρας "κάτι"...

Ενός λεπτού μαζί για το τέλος... 


Όμως, η συγκίνηση περίσσεψε σήμερα, όταν έμαθα ότι κατά τις ημέρες που προηγήθηκαν, ότι χάρη στην πρωτοβουλία του Συνδέσμου Βογατσιωτών Θεσσαλονίκης και του Αθλητικού- Πολιτιστικού & Επιμορφωτικού  Συλλόγου «Ομόνοια» και  την εθελοντική εργασία των μελών τους,  έγινε δυνατός  ο καθαρισμός και ευπρεπισμός  των οδών,  της πλατείας και των εισόδων του Βογατσικού στα πλαίσια των ετοιμασιών για τις εκδηλώσεις...

Αθόρυβοι, σιωπηλοί, δίχως ανταμοιβή εργάστηκαν-κοπίασαν-ιδρωκόπησαν, με σεβασμό και θέρμη ψυχική. 

Λες και ετοίμαζαν να περάσει ο Επιτάφιος!

Αυτούς τους ανθρώπους πιο πολύ απ' όλους ευχαριστώ. 
Και ταπεινά θα υποκλίνομαι εμπρός τους εσαεί...

 








2 σχόλια:

  1. Θερμά συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν στη υλοποίηση του μνημείου. Χάρηκα που έμαθα πως κάτοικοι του Βογατσικού εργάστηκαν εθελοντικά για τον ευπρεπισμό του χώρου και των γύρω δρόμων. Δυστυχώς τέτοιοι εθελοντές που αγαπούν τον τόπο τους δύσκολα βρίσκονται στις μέρες μας εξ ου και η άσχημη εικόνα των πόλεων. Σκουπίδια ριγμένα παντού, γραμμένοι τοίχοι με ακατανόητα συνθήματα, βεβηλωμένα μνημεία κοκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή