Δεκάτη ενάτη !!!

 

 

 

 

 Τι καλά περάσαμε!

Διότι ωραίαν γραβιέραν 

Με πολλές τρύπες τεστάραμε, 

Εις το προαύλιον

Από τας χείρας βρακοφόρου Κρητός (ουχί κριτικού)

Προσφερθείσαν επί της αιχμής ξίφους αμφιστόμου

(τσικουδιά όχι δε δοκιμάσαμε —δεν αγαπάμε…)

 

Ε, το λοιπόν εισήλθομεν αμάσκωτοι και ασκεπείς

—οι εν κινδύνω, άφρονες—

εις τον Ναόν του Τυπωμένου Χάρτου,

Του Μεγάλου Εκθετηρίου, του φοβερού Βήματος

Των φλυαριών, των ακκισμών, 

των Αχράντων δηθενισμών, της Αγίας Πόζας, 

της ηδονικής κακεντρέχειας… 

Το Ανάγνωσμα.

 

8.000 τίτλοι! (δεν παράκουσα...)

Εχ, τα κλαίω τα έρημα τα δέντρα στον Αμαζόνιο

Στους Δρυμούς της Μεσευρώπης και στα δάση  της Σουμάτρας…

Θυσία προς χάριν τόσης  ανησύχαστης ματαιοδοξίας

Και αγωνίας, δια της αμολυμένης επί χάρτου μελαίνης μελάνης —και αποξηρανθείσης—,

Περί της εις το διηνεκές ζωής του συγγραφέως…

Ιερά συγκίνησις  γονυκλυσίες χειροφιλήματα

Της Ευάγριας κριτικής κατευνασμός

με Ψου ψου ψου στο Σουμιτζού.

 

Βοήθει 

 

Θεέ μου!

 

Κοίτα

Νά δεῖς,

Πού τίποτα δέν θά ὑπάρχει 

 

Όπως λέει κι ο Γιάννης Πατίλης (στο ποίημα…)