Ξενυχτάω μὲ τὶς πέτρες καὶ τὰ ντουβάρια.
Τί θὰ γίνει μὲ τὴν ψυχή μου; [...]
Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πεζά
("Ξενυχτάω")
Λοιπόν, το ’χα πει… Πως τάχα δε θα ξαναμπλέξω με αντεγκλήσεις και αλληλοσκουντήματα μεταξύ φίλων ή αλλοφύλων τούτη τη φορά... Το είχα υποστεί στα χρόνια της «αγανάκτησης» και του δημοψηφίσματος της «μένουμε Ευρώπης» ή του αντίθετου της. Τελικά, ακόμα κι ο «Νιόνιος» στάθηκε αφορμή… Πήρα την κρυάδα και πάλι (τι και πως μην τα ρωτάτε!)
Λοιπόν, οι πιο ήσυχες, οι πιο χαυνωτικές, οι λιγότερο βουερές, σαματατζίδικες και ρυπογόνες εκλογές μπαίνουν στη τελική -ή την ημιτελική- ευθεία τους αύριο. Πού το αφισομάνι άλλων εποχών, τα αεροπανό, οι ντουντούκες, τα εκλογικά κέντρα με τις πολυτελείς υποδοχές και τα design, οι συγκεντρώσεις στις μεγάλες πλατείες, η βλαχουριά με τις μετακινήσεις πληθυσμών επ' ευκαιρία, ετεροδημοτών ή μη… Όλα με τηλεοπτικά σποτάκια, με χρήση των media, τουτέστιν άλλων τρόπων επικοινωνίας… Γίναμε Ευρώπη; Ίσως.
Λοιπόν ότι βρέξει ας κατεβάσει αύριο. Ο κυρίαρχος λαός ας δείξει την προτίμησή του. Κι έχει ο Θεός. Δεν θα είναι και προς θάνατον ότι κι αν συμβεί. Ποτέ δεν ήταν.
Εγώ να σας την πω την αμαρτία μου. Ντιπ δε νοιάζομαι. Καμαρώνω τα βιβλία του Δραγούμη με την καινούργια τους φορεσιά: την έκδοση του 1914 (τη δεύτερη του «Μαρτύρων και ηρώων αίμα» που επιμελήθηκε ο ίδιος) και εκείνες του 1926-1927 που φρόντισε ο αδελφός του Φίλιππος, καθώς κατάφερα να τα βιβλιοδετήσω αρμοδίως πρόσφατα. Τα χαίρομαι έτσι πολύχρωμα, αποκαταστημένα, προστατευμένα, πανόδετα, με το ομοιότυπο της υπογραφής του και τη στάμπα μ' ένα τρίφυλλο διακοσμητικό στο εξώφυλλο… Αυτή είναι η δική μου σημαντικότερη επιλογή και χαρά των ημερών...
Εγώ θα συνεχίσω να πασπατεύω τις ράχες των βιβλίων μου.
Αυτά είναι ο κόσμος μου και χαίρετε!
Να τον χαίρεσαι τον θησαυρό της καρδιάς σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε φίλε! Ωραία τα λέεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ χτές ψήφισα στο εκλογικό κέντρο της Γλασκώβης στο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο μέσα στον ελληνορθόδοξο καθεδρικό του Αγίου Λουκά - κι εδώ με κυνηγάει ο Άγιος! - και ήταν ένα θέαμα σουρεάλ να ψηφίζω Ελληνικές εκλογές 3 χιλιάδες μίλια απ την πατρίδα. Έγινε κι αυτό. Είναι ο νέος εκλογικός πολιτισμός. Άντε στην υγειά μας. Μετά πήγα με την κόρη μου και φάγαμε στη Σάντα Λουτσία στη Μπάυρς Ρόουντ όπως συνηθίζαμε πάντα στις εκλογές μετά την ψήφο. Ο πατέρας μου μας πήγαινε στο «κουρδιστό γουρούνι»! Τώρα έκλεισε κι αυτό και κουρδιστό και ξεκούρδιστα γουρούνια δεν έχει στη Γλασκώβη!!!!!! :)