Το τέλος του «τρελού λαγού» της Θεσσαλονίκης

 

 

               Albrecht Dürer (1502)

Ένα πρωτόγνωρο περιστατικό συνέβη σε πτήση στο Ηράκλειο της Κρήτης. Συγκεκριμένα ο πιλότος του αεροπλάνου ξανασήκωσε το αεροσκάφος την ώρα της προσγείωσης προκειμένου «να μη σκοτώσουν ένα λαγό». [διαβάστε ΕΔΩ]

 

Αφήνοντας κατά μέρος την λυπηρή κατάληξη του θέματος  στο Ηράκλειο (άτιμη ειμαρμένη...), θυμήθηκα  τον Αλέξη Τραϊανό, ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας της Υ.Π.Α. και αυτόχειρα ποιητή… Ο έρωτας του με την, επίσης ποιήτρια αλλά και μεταφράστρια, ζωγράφο, συγγραφέα, δοκιμιογράφο Νανά Ησαΐα, μέγας, ατελέσφορος και μοιραίος... Της γράφει λοιπόν σε μια του επιστολή*: 

Αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης
Νύχτα της 9.2.78

 Σέ ψάχνω στήν ψυχή μου καί δέ σέ βρίσκω – Σέ ψάχνω στό τηλέφωνο καί πάλι δέ σέ βρίσκω. […] Πρίν ἀπό λίγο μπῆκα στό διάδρομο προσγείωσης καί περιμάζεψα ἕνα νεκρό λαγό πού τόν χτύπησε στήν προσγείωση τό τελευταῖο ἀποψινό ἀεροπλάνο τῶν Ἀθηνῶν. Τό κεφάλι του ἦταν μιά ἄμορφη μάζα γεμάτη αἵματα. Τό κορμί του ὅμως ἀπόλυτα ἐντάξει. Τόν τύλιξα σέ μιά ἐφημερίδα πού βρῆκα μές τό αὐτοκίνητο καί τόν ἔφερα στό γραφεῖο μου. Εἶμαι μόνος τώρα ἐδῶ. Τό ἀεροπλάνο ἔχει βάλει μπροστά γιά νά φύγει. Τά αἵματα ἔχουν περάσει τήν ἐφημερίδα. Ἡ ὥρα, τά μεσάνυχτα. Εἶμαι πολύ λυπημένος μ’ αὐτό τό τέλος τοῦ «τρελοῦ λαγοῦ» τῆς Θεσσαλονίκης. Ἴσως νά τόν κάνω ποίημα κάποτε. Κι ἴσως νά τά ξαναποῦμε κάποτε στό μέλλον τό πολύ κοντινό ἤ τό πολύ μακρινό.

Δυο χρόνια μετά ο Αλέξης Τραϊανός δεν είχε πλέον καμιά ελπίδα. Δεν θα προέκυπτε κανείς από μηχανής Θεός, από γης ή από αέρος, για να τον σώσει όταν θα αποφάσιζε να διοχετεύσει τα καυσαέρια από την εξάτμιση του αυτοκίνητου του μέσα στην καμπίνα, κάπου ανάμεσα Καπανδρίτι και Κάλαμο, στην Αττική, στις 7 Μαΐου 1980.

 

*Αλέξης Τραϊανός, Φύλακας Ερειπίων – Τα Ποιήματα, εκδ. ΠΛΕΘΡΟΝ, Αθήνα 1991.