Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ' ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην ὅτῳ ἂν στοιχήσω· ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν· καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω […] ἵστορες τούτων Ἄγλαυρος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη (…και «Καλιόππη»).
Αρχές Μάρτη 1987. Μεσολόγγι, 39 ΤΕΝ (τουτέστιν Τάγμα Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων, πεζό-πεζότατο πεζικό...). Έκανε τόσο κρύο εκείνο το χειμώνα (χώρια ο θάνατος δυο οικείων προσώπων έξω από το στρατόπεδο στον «έξω κόσμο»...), είχαν επίσης πεθάνει από το κρύο κι ένα δυο «κωλοφάνταρα» στον Έβρο, ώστε οι νυχτερινές σκοπιές είχαν περιοριστεί στη μια ώρα. Βράδυ, πάλι με κρύο του θανατά, να μ' έχουν στείλει σκοπιά στους χαλέδες («σκατοφύλακας» που λέγαμε εν πάση ειλικρινεία και απογνώσει) μ' ένα ξύλινο κοντάρι για το ξεβούλωμα της …«Καλλιόπης» κι ένα κράνος για να ρίχνω νερό.
Δεν μ' έχουν αλλάξει από τις δώδεκα τα μεσάνυχτα μέχρι τις έξη το πρωί (κοιμόντουσαν οι πιτσιρικάδες πεζικάριοι, έκαναν "πλάκα";) και να μην μπορώ να την κοπανήσω μη το αντιληφθεί το περίπολο και με βγάλουν αναφορά το πρωί «για εγκατάλειψη θέσεως»…
Αλήθεια, εγκαταλείπεται η θέση στα σκατά;
Προετοιμαστήκαμε με τη Ζωή εν Τάφω από το Γυμνάσιο αλλά νομίζω πως η δικιά μας θητεία δεν έκανε ούτε κάτι λίγο από κείνη με τους πνιγμένους μέσα στους σκατόλακους ήρωες του Βαλκανικού μετώπου. Η δική μου λιγότερο η δική σου περσότερο. Δυό χρόνια μετά από σένα. Το ΤΕΝ είχε αναβαθμιστεί, μούδωσε και τις «ανοιγμένες»! αρβύλες του ο Τσώνης φεύγοντας. Όλα σχεδόν καϊμάκι. Ήμασταν ένας λόχος γιατρών από Ανερική, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία και Ισπανία. Ήρθαμε να υπηρετήσουνε την πατρίδα όπως φώναξε εκείνος ο «μονάρχης»: τα κωμικοτραγικά θυμάμαι και το «προχώρει ο φρικασές!» …ο δεκανέας αλλαγής μετά της αλλαγής!! Ο φρικασές τους μάρανε ανάθεμα τους!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή«προχώρει ο φρικασές!» Επικό...
ΔιαγραφήΑπολύθηκα το πρωί της 15 Ιουλίου 1990, μετά από 22 μήνες, ρημαγμένος από την προδοσία εκείνου του περίεργου έρωτα που με έφερε στην απόγνωση εκείνα τα δυό χαμένα χρόνια. Στις 22 Ιουλίου ήμουνα στη Γλασκώβη κάτω από τον σφαλερό ήλιο της Σκωτίας να κάνω συνέχεια ειδικότητας (δεν τη λένε τυχαία Σκωτία από το σκοτάδι που είδε στο βλέμμα της ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης στον περίπλου). Κι ακόμα εδώ είμαι. Μετά από 33 χρόνια, τα πήγαινε έλα, τους χαμένους γονείς και φίλους κι ῾῾ευτυχισμένος῾῾ που έκανα το ταξίδι του Οδυσσέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα ακούω ένα δίσκο Astor Piazzolla, Tango Argentino, με Daniel Barenboim παρακαλώ στο πιάνο! Μετά απο μια εξοντωτική εφημερία και προσπαθώ να χαλαρώσω άν υπάρχει τέτοιο πράμα στην ηλικία μας.
Και να λοιπόν που όλοι στο Νοσοκομείο εμφάνισαν πάλι τον παλιό καλό εαυτό τους μετά την πανδημία. Όπου μας έστελνε το Βρετανικό κράτος, η νέα πατρίδα, να πεθάνουμε σα φαντάροι στο Βερντέν χωρίς καμία ασφάλεια. Και τώρα μας μαδάει που έπαψε νάχει την ανάγκη μας μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο, που έχει πια περάσει. Γιατί γύρισαν πίσω αυτοί που χαν πάρει αναρρωτικές για ψυχολογικούς λόγους στρες και άγχος, άκουσον άκουσον και μας κάνουν και τον καμπόσο τώρα!
Κάπου στη μέση του πρώτου χρόνου (όχι του Πελοποννησιακού πολέμου, ά ρε Νιόνιο!!!) της πανδημίας μας έδωσαν ένα χαρτί να υπογράψουμε για την περίπτωση εκείνη που θα πεθαίναμε από κόβιντ, να πάρει η χήρα μας αποζημίωση!!! Άκουσον άκουσον!!! Λες και είχαμε επιλογή.
Το αίσχος δεν έχει τέλος! Στο μικρό βιβλίο που γράφω μεγάλο κεφάλαιο τούτο. Και ναί! Άλλαξα τ όνομα μου!
Δεν περιπατείς λοιπόν ἐν τῇ σκοτίᾳ... όπως θα γραφε ο Μίμης Σουλιώτης. Λίγη υγρασία παραπάνω αλλά με ένα malt και τον Piazzolla όλα είναι τέλεια. Οδυσσεύς μαινόμενος επί χάρτου λοιπόν. Άγια νοσταλγία και Άγρια αρνησιπατρία. Ζήτωσαν!
ΔιαγραφήΤου κόβιντ οι λουφέδες
Διαγραφήπλάκωσαν τους καφέδες
Τους ...Υπέρ της Αχαϊκής Συμπολιτείας πολεμήσαντες
μυκτηρίζουν και περιφρονούν:
-Ά, τους βλάκες! Δούλεψαν ... Ενώ εμείς "δουλέψαμε" τους πάντες.
Έσεται όμως ήμαρ...
Όπου θ' αστράψει ο πρώτος εξιλεωτικός φούσκος!
Κι έπειτα οι κατραπακιές...
αστραπές και μπόρα του Αιώνος
Καταπληκτικό!!! Κι ότι τους αξίζει! Όσο υπάρχουν κι όπου υπάρχουν άνθρωποι. Και ανθρωπάρια! Του Penfield!
ΔιαγραφήΑ δε σου είπα. Στην είσοδο του Νοσοκομείου έστρωσαν ταπετσαρία στον τοίχο της εισόδου καμμιά 30 μέτρα και βάλαν αστέρια με τα ονόματα όσων πολέμησαν το Κόβιντ. Και μας έδωσαν και μια κονκάρδα να καρφιτσώσουμε στο πέτο!!! Μεγάλη τιμή μας περιποιήθηκε το ξεφτιλισμένο βρετανικό κράτος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εισόδημα των γιατρών σύμφωνα με το Institute of Fiscal Studies μειώθηκε κατά 26% τα τελευταία 15 χρόνια. Αυτό είναι όμως το λιγότερο. Το χειρότερο είναι το τέλος της αυθεντίας. Οι αυθεντίες καταργήθηκαν. Ο κάθε ένας δικαιούται να πιστεύει ότι θέλει για τα νοσήματα την πρόληψη και θεραπεία τους. Τέλος εποχής πλέον. Νόμιμοι οι αρνητές των εμβολίων κλπ κλπ. Ας πάμε όλοι στο διάολο…