Θεραπειών (1)
Μετά το Καλενδέρ σχηματίζεται ο κόλπος των Θεραπείων, Φαρμακεύς άλλοτε ονομαζόμενος, ον ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αττικός, αυτόσε τας συνάξεις ποιούμενος, ίνα μη δυσφήμω ονόματι ονομάζη τον τόπον, Θεραπειάν ωνόμασε, κατά τον Σωκράτην τον Σχολαστικόν, εξ ου το σημερινόν όνομα των Θεραπείων.
Λεξικόν Ιστορίας και Γεωγραφίας των Βουτυρά και Καρύδη
Δεν είχα πάρει είδηση πως πήγαινα στην Κωνσταντινούπολη μέρες μαύρης επετείου με την ευκαιρία όμως γεγονότος χαρμόσυνου: τους γάμους της θυγατέρας φίλων μου. Και ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως η περιοχή Tarabya, όπου και το (πολυτελές λίαν) ξενοδοχείο που θα καταλύαμε, ήταν τα Θεραπειά της Πόλης, το θέρετρο των πάλαι ποτέ υπεράριθμων Ρωμιών που στις αρχές του 20ου αιώνα αποτελούσαν τον πυρήνα του πολυπολιτισμικού στοιχείου της Πόλης...
Θεραπειά λοιπόν έναντι του δυσφήμου αρχαίου ονόματος Φαρμακέα, για το μέρος όπου η μυθική Μήδεια υποτίθεται πως είχε κρύψει τον ασκό με τα δηλητήριά της. Το διπλανό Νεοχώρι και τα Θεραπειά έγιναν θέρετρα ή μόνιμη κατοικία των Φαναριωτών και λοιπών Ρωμιών στην Ευρωπαϊκή ακτή απέναντι από το μπουγάζι του Βοσπόρου που βγάζει στην Μαύρη Θάλασσα χάρη στην καινούργια φήμη που ήθελε ο αέρας και το κλίμα τους να έχουν ιδιότητες ιαματικές. (Εξάλλου ανάμεσα στο φάρμακο και στο φαρμάκι μικρή πάντα ήταν η απόσταση…).
Στη θέση του μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Γεωργίου των Θεραπειών της μητροπόλεως Δέρκων, που βανδαλίστηκε και πυρπολήθηκε μαζί με το παρακείμενο επισκοπείο στα Σεπτεμβριανά του 1955 (κατά τις μέρες δηλαδή τις οριστικής Άλωσης της Πόλης) και στη συνέχεια απαλλοτριώθηκε και κατεδαφίστηκε το 1958, ανεγέρθηκε το ξενοδοχείο όπου φιλοξενηθήκαμε...
Η περιοχή ανήκει πλέον σε πλούσιους και εκλεκτούς του καθεστώτος Τούρκους (και όχι μόνον), η καμπάνα της Αγίας Παρασκευής ηχεί ακόμα, πολύ διακριτικά όμως και ασθενικά σαν στομωμένη, στον όρθρο και τον εσπερινό ή την Κυριακάτικη Λειτουργία, κάποτε συμπίπτοντας με τις συχνότατες και υψίσυχνες ψαλμωδίες του χότζα στη διάρκεια της ημέρας. Τα ψαροκάικα αφανίστηκαν και ο μικρός κόλπος παραδόθηκε στην ανάπτυξη της υπερμηχανής που λέγεται σύγχρονη Τουρκία και τα αλέθει όλα. Μεταμορφώθηκε σε ακριβή μαρίνα για μικρά πολυτελή σκάφη.
Οι Έλληνες τώρα στην Πόλη αριθμούν σχεδόν δυο χιλιάδες μέλη, με πλείονες βεβαίως τους υπέργηρους τρόφιμους των γηροκομείων.
Στον ρου της ιστορίας ο πιο δυνατός υπερισχύει και επικρατεί. Η αδήριτη αλήθεια. Οι επιχωματώσεις και οι απαλειφές επισυμβαίνουν ως μοιραία συνέχεια.
Δεν κατάφερα να εντοπίσω μέχρι τώρα, στα βιβλία μου ή το διαδίκτυο, ούτε μια φωτογραφία του πυρπολημένου Ναού που αντικαταστάθηκε από το ξενοδοχείο, όπου για τρεις νύχτες κατόρθωσα να κοιμηθώ δίχως όνειρα αλλά προσγειωμένος δίχως κλάψες στην πραγματικότητα.
Φωτογραφίες: Νώντας Τσίγκας_2024
Εξαιρετικό κείμενο που μας προσγειώνει στην πραγματικότητα.. Μπράβο φίλε Νώντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχχχ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσγειωμένος στην πραγματικότητα, με γνώση του παρελθόντος, όμως-ιδανική συνθήκη!
ΑπάντησηΔιαγραφή