Ένας … «χιλμπίλης» στο Καπιτώλιο!

 

 

Το βιβλίο Hilbilly Elegy: A Memoir of a family and Culture in Crisis κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 2016. Στην Ελλάδα μεταφρασμένο από τις πολύ καλές εκδόσεις ΔΩΜΑ το 2018 με τον τίτλο «Το Τραγούδι του Χίλμπιλη». Ομολογώ πως το ξεκίνησα και το άφησα. Μου φάνηκε σκληρό-σκληρότατο για τα σαγόνια μου εκείνη την περίοδο. Λες και είχε ζωντανέψει ολόκληρο το πρωταγωνιστικό επιτελείο από μυθιστόρημα του (μακαρίτη πια) Κόρμακ Μακ Άρθι. Χρειάστηκε να δω και το ΝOMANDLAND για να μπορέσω να το ξαναπιάσω. Αφοπλιστικό ειλικρινές… Αφηγηματική «σαφήνεια» της φρίκης των χιλμπίληδων, των ανθρώπων των κατεστραμμένων πολιτειών, με το κατεστραμμένο μέλλον, χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα, που δεν πληρώνουν φόρους, που δεν έχουν περίθαλψη, που δεν περιμένουν τίποτε από την πολιτεία κι εκείνη, φυσικά, τους αγνοεί λες και δεν υπάρχουν.

   Γράφει, στον πρόλογο του βιβλίου του, ο τριαντάχρονος (τότε) συγγραφέας:

«Ονομάζομαι Τζέιντι Βανς. Νομίζω πως πρέπει να ξεκινήσω με μια εξομολόγηση: η ύπαρξη του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας μου φαίνεται παράλογη. Γράφει στον υπότιτλο ότι πρόκειται για «αναμνήσεις». Όμως είμαι 31 χρονών και πρώτος απ' όλους θα παραδεχτώ ότι δεν έχω πετύχει τίποτα σπουδαίο στη ζωή μου, σίγουρα τίποτα που να δικαιολογεί να ξοδέψει λεφτά ένας άγνωστος για να διαβάσει γι’ αυτή τη ζωή. Το πιο εντυπωσιακό πράγμα που έχω καταφέρει, στα χαρτιά τουλάχιστον, είναι ότι αποφοίτησα απ’ τη νομική σχολή του Γέιλ, πράγμα που όταν ήμουν 13 χρονών θα μου φαινόταν εντελώς παλαβό σαν ενδεχόμενο. Όμως, περίπου 200 άνθρωποι κάνουν το ίδιο πράγμα κάθε χρόνο και, πιστέψτε με, δε θα θέλατε να διαβάσετε βιβλία για τη ζωή των περισσότερων απ' αυτούς. Δεν είμαι γερουσιαστής, δεν είμαι κυβερνήτης, δεν έχω διατελέσει υπουργός. Δεν έχω συστήσει καμιά εταιρεία αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων ούτε και κάποια μη κυβερνητική οργάνωση που ν’ αλλάζει τον κόσμο. Έχω μια καλή δουλειά, ένα ευτυχισμένο γάμο, ένα άνετο σπίτι και δυο ζωηρά σκυλιά.
       Επομένως, ο λόγος που έγραψα αυτό το βιβλίο δεν είναι για ν’ αφηγηθώ κάποιο σπουδαίο μου κατόρθωμα. Έγραψα αυτό το βιβλίο επειδή κατάφερα κάτι πολύ τετριμμένο, κάτι που όμως δεν καταφέρνουν τα περισσότερα απ’ τα παιδιά που μεγαλώνουν όπως μεγάλωσα εγώ. Βλέπετε, μεγάλωσα φτωχός, στη Ζώνη της Σκουριάς*, σε μια πόλη του Οχάιο όπου είχε την έδρα της μια μεγάλη χαλυβουργία. Εδώ και πάρα πολύ καιρό η πόλη αυτή χάνει θέσεις απασχόλησης, αλλά πάνω απ’ όλα χάνει την ελπίδα της ότι τα πράγματα μπορεί να φτιάξουν. Έχω, για να το θέσω ήπια, μια περίπλοκη σχέση με τους γονείς μου, ένας εκ των οποίων παλεύει με τις εξαρτήσεις σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με μεγάλωσαν ο παππούς και η γιαγιά μου, απ’ τους οποίους κανένας δεν τέλειωσε το λύκειο. Ελάχιστοι από την ευρύτερη οικογένειά μου πήγαν πανεπιστήμιο. Οι στατιστικές λένε πως τα παιδιά σαν εμένα τα περιμένει ένα πολύ δυσοίωνο μέλλον — αν είναι τυχερά, ίσως να καταφέρουν να μην εγκλωβιστούν για πάντα στα επιδόματα της κοινωνικής πρόνοιας· αν είναι άτυχα, θα πεθάνουν από υπερβολική δόση ηρωίνης, όπως συνέβη πέρυσι σε δεκάδες παιδιά απ’ τη μικρή μου πόλη.

         Ήμουν ένα απ’ αυτά τα παιδιά με το δυσοίωνο μέλλον. Παραλίγο να παρατήσω το λύκειο. Παραλίγο να παραδοθώ κι εγώ σ’ εκείνη τη βαθιά οργή και πίκρα που έχει καταλάβει τους πάντες γύρω μου. Σήμερα οι άνθρωποι με βλέπουν, με την ωραία μου δουλειά και τα λαμπερά μου πτυχία, και φαντάζονται πως είμαι κάποιου είδους ιδιοφυΐα ότι μονάχα ένας εξαιρετικά προικισμένος άνθρωπος θα μπορούσε να φτάσει εδώ που έφτασα εγώ. Με κάθε σεβασμό προς τους ανθρώπους αυτούς, πιστεύω ότι η θεωρία αυτή είναι μια βλακεία και μισή. Όποια ταλέντα και να έχω, βρέθηκα ένα μόλις βήμα πριν απ’ τον γκρεμό, έως ότου μερικοί άνθρωποι μ' έσωσαν χάρη στην αγάπη τους.»

Ο Τζ. Ντ. Βανς στεκόταν σήμερα πλάι στον Ντόναλντ Τραμπ όταν εκείνος κήρυξε την «Επανάσταση της Λογικής» (του). 

Ορκίστηκε αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής... 

 

*Ο όρος «Ζώνη της Σκουριάς» (Rust Belt) αναφέρεται σε μια εκτεταμένη γεωγραφική περιοχή, με επίκεντρο τις Μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ, με έντονες τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της παρακμής της βαριάς βιομηχανίας. (Σημ. του μεταφραστή του βιβλίου).