Συσκευσμένα .. "Ανθεστήρια"...

Ημερολόγια μοναστικής περιόδου 

["ὡς στρουθίον μονάζον ἐπί δώματος"]

                                                                                          

Φυσικά και δεν είναι οι σεμπρεβίβες των Κυθήρων, που και πεθαμένες ακόμα κρατούν το ζωηρό τους κίτρινο χρώμα. Δεν είναι άνθη αμάραντα. Κάθε άλλο. Ίσως να κρατήσουν σε ψυγείο, λίγες μέρες παραπάνω από το κανονικό τους, μαζί με τα τρόφιμα γιατί είναι βλέπετε κι αυτά... βρώσιμα. Μιλώ για κείνη την τακτική του συρμού να θέλουν οι σεφ  το πιάτο μας (με τη σαλάτα, το φαγί ή το γλυκό) να λάβει  χρώμα, ώστε που και που,  στο λαιμό μας να κολλούν με ευγένεια τα πέταλα ενός πανσέ, κανένας λεπτοφυής και τρυφερός μίσχος, κάποιο μικροσκοπικό φυλλαράκι ή  γονιμοποιοί στήμονες να αφήνουν το ανεπαίσθητο άρωμά τους την ώρα που   καταπίνουμε με κάποια συστολή ή περιέργεια τα... ούτως διανθισμένα πιάτα της "δημιουργικής κουζίνας"!

Απόμειναν ζωντανά και αμάραντα σε μια φωτογραφία παλαιότερη. Έγκλειστα μέσα στην πλαστική τους συσκευασία έκθεμα προς πώλησιν μυστηριώδες και ωραίο. Αλλά και με μια υπενθύμιση μακάβριου στριμώγματος και μουλωχτής βίας (άνθη σε καραντίνα;)

Είναι βέβαιο. Τα άνθη αυτά δε θα αξιώνονταν ποτέ να στολίσουν Επιτάφιο. Ας μείνουν λοιπόν, έτσι, εδώ. Μεγαλοβδόμαδο,  να μας θυμίζουν πως η ομορφιά (που στο τέλος καταβροχθίζεται...) έστω και  έ γ κ λ ε ι σ τ η, εξακολουθεί να υπάρχει γεμάτη χρώματα!