Ἡμερολόγια μοναστικῆς περιόδου
["ὡς στρουθίον μονάζον ἐπί
δώματος"]
Ο τίτλος της "ανάρτησης" προέρχεται από το θρυλικό βιβλίο "Ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ". Μου το θύμισε χτες με σχόλιό του ο διαδικτυακός φίλος "D." [Πάνος Πολύδωρος]...
Πήγαινα σήμερα το πρωί στο ιατρείο, "κουμπωμένος πολύ" και σφίγγοντας τα δόντια (με τον ίδιο τρόπο βγαίνω άπαξ της εβδομάδος στη λαϊκή και στο σούπερ μάρκετ για τα εφόδια των ομοστέγων μου στο σπίτι) και κοίταζα με λύπη τους άδειους δρόμους, με τα λιγοστά αμάξια και τους σποράδην έμφοβους ανθρώπους να πηγαίνουν λες κι απόφευγαν αόρατους λάκκους ή αποτρόπαια μέρη.
Τηρώντας τις διαδικασίες που προβλέπεται, για την υποδοχή και εξέταση του ασθενούς, συνειδητοποίησα πως η ιατρική όπως την διδάχτηκα και την άσκησα, μέσα σε σαράντα μόλις μέρες έχει αλλάξει. Με λίγο από χωροφύλακα προς τους ασθενείς και τους συνοδούς τους, η εξέταση περιορίζεται αυστηρά στην ουσία της (πάει περίπατο η λεπτομερής νευρολογική εξέταση). Όταν την ξεπερνάει αυτό θα συνεπάγεται ανάληψη κάποιου ρίσκου. Σε ένα μήνα οι όροι έχουν ανατραπεί και σύμφωνα μ' αυτό θα πρέπει να εργάζομαι με τρόπο ξένο σε μένα με πολύ έντονο το γκροτέσκο στοιχείο...
Η απόφαση της πολιτείας για την επανεκκίνηση της οικονομίας (όπως "όλος ο καλός κόσμος" κάνει πια...) σύμφωνα με την επιπεδωμένη επιδημιολογική καμπύλη μετάδοσης, ελπίζω να μην αποδειχθεί μοιραία... Και πως υπάρχει εμπεδωμένη η αντίληψη για το πώς θα ανασχεθεί κάποια τυχόν τάση μολυσματικής έξαρσης... Όμως, νιώθω πως το σκεπτικό που βάρυνε τώρα στα ιερατεία των αποφάσεων αναιρεί την φιλοσοφία που πρυτάνευσε πριν από σαράντα μόλις μέρες την οποία όλοι οι εχέφρονες χειροκρότησαν.
Η νέα οδός: Να ζήσουμε με τον ιό. Να υπολογίζουμε στη συνάντησή μας μαζί του. Ζωή εν κινδύνω. Αξίζει; Θα απαντήσει η ίδια η ζωή...
Φεύγοντας, λίγες ώρες αργότερα, αντίκρισα σπαρμένα πάνω σε μια σχάρα του δικτύου του ΟΤΕ στο πεζοδρόμιο της Ερμού, πέταλα των λουλουδιών πεσμένα από τα κλαδιά της παρακείμενης δενδροστοιχίας με κουτσουπιές. Τα άνθη είχαν σκορπιστεί και γέμιζαν τις εσοχές του μετάλλου πλαισιώνοντας όμορφα το λογότυπο της εταιρίας.
Και ξάφνου μου ήρθε στο νου μια εικόνα από τον Επιτάφιο που δεν αξιώθηκε περιφορά φέτος στους δρόμους. Σαν να είχε τινάξει κανείς στο πεζοδρόμιο την Ιερά Σινδόνη. Όπως τινάζουμε το τραπεζομάντηλο με τα ψίχουλα ύστερα από συμπόσιο γενναίο... Κι έμεινε εδώ σκορπισμένο τόσο "φούξια"...
Βαδίζουμε σε μια σκοτεινή ατραπό της ανθρώπινης ιστορίας. Και ανήκουμε στο σιωπηλό πλήθος της πορείας.
Το -δωρεάν- χρονογράφημα της ημέρας, άρτιο και εμπνευσμένο όπως πάντα και συνάμα τηλεγραφικό και αποσπασματικό ,όπως πρέπει να είναι ένα χρονογράφημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβαζα εν τάχει αυτές τις μέρες ένα βιβλίο με χρονογραφήματα του Νίκου Δήμου απο την ¨Νεφέλη¨ που λέγεται «Μικρά Βήματα». Κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο ΒΗΜΑ μέσα δεκαετίας του 1980. Έξυπνα και μαστόρικα. Εφήμερες σημειώσεις που όμως μετράνε και κυρίως διαβάζονται απολαυστικά και σήμερα.Την ιδια χαρα μου δίνουν και τα κομψοτεχνήματα του φίλου Νώντα Τσίγκα.στον «Χαρτοκόπτη» του. Ελπίζω να τον απολαμβάνουμε για καιρό ακόμη και να μη το ξανακάνει «lockdown».
Ύστερα από τέτοιο σχόλιο το κλείνω ξανά εγώ το blog;
ΔιαγραφήΣε φιλώ... Qoppa J. Kappa
Είδες, τελικά η ζωή έχει ισχυρή αυτοτέλεια και τα καταφέρνει μια χαρά χωρίς εμάς που, μεταξύ μας, τις είχαμε γίνει στενός κορσές και φαντάζομαι ότι προτιθέμεθα να συνεχίσουμε να είμαστε μετά από τούτο το μικρό διάλειμμα. Τα έρμα τα ζωάκια βρήκαν την ησυχία τους και τ' αγριογούρουνα κόντεψαν να φτάσουν στην Ερμού μιας και υποχώρησαν τα ανθρωπόμορφα αγριόσκυλα. Μέχρι κι η κουτσουπιά με τα φούξια άνθη της έφτιαξε αυτόν τον ιδιότυπο επιτάφιο του ανθρώπινου πολιτισμού...
ΑπάντησηΔιαγραφή" Ηρθαν τ' άγρια να διώξουν τα ήμερα"... Αυτό έχω να πω για τα εκλεκτά μου αγριογούρουνα της περιοχής Χορτιάτη.
Διαγραφή- Βρεε ξουτ απο δω δεν πεθάναμε ακόμα σκασμένα!
Ευχαριστώ για τις κουτσουπιές Γ.!
Η χαρά μας που επιστρέφετε εσείς οι γιατροί νικάει τον φόβο όλων μας-η 35χρονη δασκάλα μας που πέθανε εδώ προχτές μάς πόνεσε βαθιά. Μας είστε τόσο απαραίτητοι, όχι μόνο για να μην πεθάνουμε, αλλά και για να μην πονάμε! Καλώς επιστρέψατε και προσοχή! Όσο κι αν φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη-πού φτάσαμε, Θεέ μου!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα όμορφο ψηφιδωτό βιομηχανικού αντικειμένου και φυσικής παρέμβασης, χρειάστηκε τη φωτογραφική σου μάτια για να αναδυθεί και να κοσμήσει ένα από τα πολλά κείμενα σου, που περιγράφει τον φόβο και τις αγωνίες των νοημόνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖούμε την εποχή του "τήλε" (μακριά), τηλέφωνο, τηλεμαθήματα(πραγματοποιώ μέσω Η/Υ),τηλεδιάσκεψη,τηλεκπαίδευση,τηλεπικοινωνία,τηλεπίσκεψη ,τηλεσεμινάρια κ.λ.π. και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα! Πολύ λογικές οι ανησυχίες σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή