Με "βρόντο" ή με "κλαψούρισμα";

Ημερολόγια μοναστικής περιόδου 

["ὡς στρουθίον μονάζον ἐπί δώματος"]

[...]This is the way the world ends
This is the way the world ends
This is the way the world ends
  Not with a bang but with a whimper.

Τ.S. Eliot, The  hollow men

     Θαρρώ πως στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης οι επιδημιολόγοι βλέποντας σε ποιά δώματα του St. Thomas Hospital έστειλαν τον πρωθυπουργό τους, και σε ποιόν αγύριστο δρόμο χιλιάδες συμπατριώτες τους (γέρους και νιούς), συστήνοντας την ολέθρια τακτική τους απέναντι στον covid-19, όταν στο εξής θα τους μιλάνε για την περίφημη «ανοσία της αγέλης»,  «ποιός Βαγγέλης;» θα απαντούνε σηκώνοντας τους ώμους. Και βάζοντας φυσικά σε μπελάδες τους νευρολόγους να κοιτάξουν μήπως εκτός από ανοσμία και υπογευσία (και σύγχυση, εγκεφαλοπάθεια, επιληπτικές κρίσεις, πολυνευροπάθεια, οξεία νεκρωτική εγκεφαλίτιδα, stroke, νοητική δυσλειτουργία, ψυχιατρικές διαταραχές κλπ) ο καινοφανής -και λίαν ανθρωποφάγος-  ιός, προκαλεί επιπροσθέτως και... βαρηκοΐα - τουτέστιν προσβολή της όγδοης εγκεφαλικής συζυγίας σε κάποιο  επίπεδο αυτής!

    Η δε έγκριτη καθηγήτρια της επιδημιολογίας στο οξφορδιανό Πανεπιστήμιο,  αλλά και δόκιμη μυθιστοριογράφος επίσης, η κυρία Σουνέτρα Γκούπτα,  η οποία υπεραμύνθηκε της τεράστιας αυτής ανοησίας χρησιμοποιώντας τον τελευταίο στίχο του ποιήματος Οι κούφιοι άνθρωποι του Τ.Σ. Έλιοτ, πως τάχα «όλο αυτό θα τελειώσει μ’ ένα κλαψούρισμα», τώρα προφανώς θα είναι υποχρεωμένη να ανασκευάσει τα λόγια της σύμφωνα με την ανεστραμμένη εκδοχή του συγκεκριμένου στίχου από τον μέντορα του Έλιοτ, τον Έζρα Πάουντ, που έγραψε ότι μ’ ένα βρόντο τελειώνει ο κόσμος…