 |
| Ο εφημέριος με τον γουλιανό! [Φωτογραφία από το διαδίκτυο-KRINI/LIVE] |
Στο διήγημά του "Ο γουλιανός κοντά στην ακτή" ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης καταπιάνεται, με οδηγό τον σουρεαλιστικό του οίστρο, να εκπονήσει ένα είδος μικρής πραγματείας σχετικά με τους γίγαντες γουλιανούς, με αυτά τα, μυθωδών συχνά διαστάσεων γατόψαρα του γλυκού νερού. Ένα μεγάλο μέρος του διηγήματος αφορά την κατάδυση πατέρα και γιού στα βάθη της τεχνητής λίμνης του Πολυφύτου και την εντόπιση μέσα στην βυθισμένη [και άθικτη!] εκκλησία της Αγίας Παρασκευής ενός τεράστιου τέτοιου ψαριού που εποπτεύει, περιδιαβαίνοντας σαν κρατούμενος μέσα σε κελί φυλακής, το χώρο. Γράφει:
[...] Σκεφτόμουν πως αυτό το τέρας θα λυτρωνόταν μόνο αν, κάποτε, έπεφτε από μόνο του κάποιο μέρος του τοίχου τη εκκλησίας -αλλά τότε θα ήταν και ευάλωτος στους ψαράδες. Τον έσωζε η εκκλησία, θαρρείς και τή φυλούσε αυτός, σαν να ήταν ο τρομερός προστάτης της, Κέρβερος ή ένας βδελυρός άγιος του βυθού.
Τις προάλλες πάντως στον Πηνειό, κι όχι στον Αλιάκμονα, ο πατήρ Βασίλειος, εφημέριος των Γεωργανάδων, έπιασε ένα -διόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους- παρόμοιο ψάρι. Ο αγαθός "χομπίστας"-αλιεύς δεν έκανε, είμαι βέβαιος, πονηρές δευτεροτρίτες σκέψεις. Απλώς ψάρεψε το ποταμίσιο κήτος και φωτογραφήθηκε μαζί του. That's all!
Άρρωστες δικές μου σκέψεις είναι αυτές που με κάνουν να φωνάξω του Γιώργου Σκαμπαρδώνη: "Γιώργη, τον τσάκωσε ο παπάς τον γουλιανό σου! Έστω και σε πλέον απομεμακρυσμένο σημείο και σε άλλο ποταμό!" [Κι αν οι συγγραφείς μπορούν να είναι σουρεαλιστές γιατί δεν μπορούν και οι παπάδες; Στο lockdown το απέδειξαν περιτράνως τινές εξ αυτών. Μπορεί δε, σαν τον... Πυθαγόρα, ο π. Βασίλειος να ψάρευε μεν στον Πηνειό να έβγαζε όμως το ψάρι στον Αλιάκμονα. Μπορεί, από την άλλη, τα ποτάμια μ' έναν δικό τους μυστικό τρόπο να επικοινωνούν υπογείως...]. "Και σιγά μην τον άφηναν", επανέρχομαι Γιώργο, "να περιπολεί ιερουργώντας στην υποβρύχια εκκλησία σου ανενόχλητο, αντικανονικό, σκοτεινό, δαιμονισμένο τον μονήρη ψάρακλα. Αφήνω δε κατά μέρος το ενδεχόμενο αυτός να τόχε ρίξει τελευταίως και στη γιόγκα. [Άλλο παν-δαιμόνο πράγμα και τούτο...]. Δεν θ' αφήσουμε δα και τους γουλιανούς να κάνουν ότι τους κατέβει εδώ πέρα!"
Νώντας Τσίγκας! Ο Εποχιακός διανομέας:"Μαύροι Άγγελοι". Μοιάζει σαν το ψάρι αυτό να έχει καταπιεί τον μικρόσωμο άντρα. σαν εκείνος να περιέχεται ήδη μέσα στα ψάρι. Δεν είναι μόνο ο Σκαμπαρδώνης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤθυτέστιν διακειμενικότης... ενσυνείδητη.. υποσυνείδητη... μεταφυσική... Ποιός ξέρει; Και η λογοκλοπή αποτελεί εν τοις πράγμασι συνομιλία (ο ένας καταπίνει τον άλλον... Ο Ιωνάς καταπινόμενος και καταπίνων...).
ΔιαγραφήΑὔτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος, ἐκεῖ ἑρπετὰ ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ζῶα μικρὰ μετὰ μεγάλων. Ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, ΔΡΑΚΩΝ οὗτος ὃν ἔπλασας ΕΜΠΑΙΖΕΙΝ αὐτῆ... (Ψαλμὸς ργ')
ΑπάντησηΔιαγραφήÜber alles - παρακαλώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την τσίμπλα στο μάτι [όρθρου βαθέος γράφων...] ίσα που πρόλαβα να επανορθώσω διαγράφοντας ένα υπεράριθμο m στη λέξη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα γερμανικά "διάλυτικά" όμως πώς να τα βάλω ο δόλιος Νίκο μου;
{με ένα "κόπυπάστε/μη φοβάστε" από τα δικά σου, διεσώθην εν τέλει...]
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου λείπει μήκος του γουλιανού για να πιάσει προδιαγραφές Πολυφύτου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείται!!! ( Ποσώς δε του Σκαμπαρδωνείου "ἑπινοήματος που μετρἀει πολλά... κυβικά )
ΔιαγραφήΑλλά δια την οικονομίαν της αφηγήσεως όλα επιτρέπονται. ΄Έτσι δεν είναι;