[στο μπαλκόνι, στο άδειο σπίτι...]
Μάνα μου τή γαρδένια σου
ἡ νύχτα τήν ποτίζει
ἡ μέρα τήν λιγοθυμᾶ
κι ὁ πόνος τήν ἀνθίζει.
Νά τήν μυρίσω θέλησα
μά ’κείνη τό ἀρνήθη
κι ὅταν σ’ ἀναθυμήθηκα
ἡ εὐωδιά ξεχύθη.
ΝΩΝΤΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ
Η μάνα το πιο πολύτιμο για τα παιδιά και το αντίστροφο. Η γαρδένια το πιο δύσκολο φυτό αλλά άμα ταιριάξει σε ένα μέρος ανθίζει περίφημα. Όχι πολύ ήλιο όχι πολύ νερό..!
ΑπάντησηΔιαγραφήαρώματα και οι δυο βαθιά μέσα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήθαύμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν ξέρω γιατί, όλες οι μανάδες που γνώρισα (η δική μου και οι άλλες) είχαν αδυναμία στις γαρδένιες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πιθανώς μονάχα στα χέρια τους ανθοφορούσαν οι ντελικάτες γαρδένιες.
ΔιαγραφήΈχουμε μια δωρισμένη από τη μάνα μου εδώ στο σπίτι. Χωρίς πολύ πολύ ήλιο και με φειδώ στο πότισμα όπως γράφει παραπάνω και ο αγαπημένος φίλος "απορών" και με χίλιες μαγγανείες (τσόφλια από αυγά, σκόρδα, ραντίσματα με σαπουνόνερο...) όλα εις μάτην. Φυλλοβολά-φυλορροοεί το φυτό, μπουμπουκιάζει όμως μηδέποτε ανθίζει...
Ισως Νώντα, μιά αλλαγή της γαρδένιας σε μεγαλύτερη γλάστρα, με προσεγμένο σε συστατικά χώμα και ένα κοίταγμα κάτω από την ρίζα της για σκουλικάκια. Ισως πάλι και μιά μετακίνηση, σε καλλίτερη θέση, μιά θέση με λίγο περισσότερο ήλιο. Αν όλα αυτά δεν βοηθήσουν, πιθανά μιά μικρή, αλλα φιλική συνομιλία μαζί της, καθ εκάστην...
Διαγραφή