Μπορεί να είναι πια μια ξεπεσμένη πριγκήπισσα στα γκρεμισμένα ανάκτορα του Γαλέριου. Όμως την ώρα που αρχίζει να σουρουπώνει στέκεται με αρχοντιά μοναδική και κόβει κίνηση στην μισοπεθαμένη Πλατεία Ναυαρίνου... Ίσως κρίνει με κάποιο σκεπτικισμό συμπεριφορές —υγειονομικής φύσεως— των ανθρώπων.
Και οπωσδήοτε κάνει τους γατίσιους υπολογισμούς της: «Αν ο κ. Τσιόδρας ανησυχεί για το “φορτίο” της Δυτικής Αττικής... Και η Θεσσαλονίκη παρουσιάζει σχεδόν τον ίδιο αριθμό κρουσμάτων (σύμφωνα με τα τεστ που γίνονται) με την Αθήνα… Κι εφόσον η Θεσσαλονίκη έχει οκτώ φορές μικρότερο πληθυσμό από την Αθήνα... Τότε το ιογενές φορτίο της πόλης ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ εδώ κι ένα μήνα οκτώ φορές μεγαλύτερο...»
Έτσι ούτε που νοιάζεται πια αν θα ανοίξουν ή όχι τα κομμωτήρια με όλα τα μέσα προστασίας και με ραντεβού (άντε καλέ!) από Δευτέρα. Δεν θα χαραμίσει αυτή τις εφτά ζωές της για μαλλιά και για τρίχες...
Αυτό που επίσης σκέφτεται η γάτα είναι ότι δεν περίμενε ότι τα πιθήκια που πήγαν εδώ και πενήντα χρόνια στο φεγγάρι (που φωτίζει το παλάτι του Γαλέριου ) πως θα πάθαιναν την ίδια πλάκα που πάθαιναν με πανώλη και άλλα τέτοια το σήμερο ημέρα. Τα τρελά πιθήκια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα διαμαντακι λόγου, κοπής brilliant, μικρό όσο πρέπει για σχόλιο λογοτεχνικό, με σωστή δόση χιούμορ ως αντίδοτο της κατηφειας και αιχμηρό επιμυθιο. Είτε μια είτε εφτά οι ζωές είναι πολύτιμες. Ευχαριστώ, φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως η γάτα σκέφτεται επίσης: αν κάποιος χαίρει άκρας υγείας γιατί μεταφέρεται για προληπτικούς λόγους στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσ/νίκης και καταλαμβάνει κρεββάτι που ίσως στερεί από κάποιον άλλο κοινό θνητό; Ας τα να πάνε.Με τη σκέψη των ανθρώπων δεν μπορείς να τα βάλεις. Ακόμη και των λειτουργών του Θεού, εννοείται...
ΑπάντησηΔιαγραφή