Ο κασκορσές

 

 

Ένοιωσα να μου δίνει μια με το δεξί της μπροστινό πόδι… Έσκυψα και την είδα. Με κοίταζε με μισό μάτι. Το άλλο κλειστό. Νύσταζε και βαριόταν.

«Και… δε μου λες…» μου κάνει, «Τι αποφάσισες;»

Μπήκα αμέσως… «Θέλει και ρώτημα της λέω; Αφού ξέρεις… Είμαι αναφανδόν υπέρ… Δήλωσα από τους πρώτους!»

«Ρωτώ όμως γιατί βλέπω πως η σαχλαμάρα πάει σύννεφο στο συνάφι σου…»

«Τι εννοείς;» της λέω ενοχλημένος…

«Κοίταξε αγαπητέ μου…» μου κάνει σε αυστηρό τόνο, «μη νομίζεις πως επειδή καμώνομαι πως κοιμάμαι δεν ξέρω τι μου γίνεται. Πολύ συχνά ρίχνω κλεφτές ματιές στην οθόνη του PC σου και παίρνω είδηση “τα τρέχοντα”. Είδα πως οι συνάδελφοί σου, οι νοσοκομειακοί γιατροί και αυτοί της πρωτοβάθμιας φροντίδας αλλά και οι νοσηλευτές, σε ποσοστό από 30 μέχρι 50% δεν δείχνουν διατεθειμένοι να κάνουν το εμβόλιο. “Διατηρούν επιφυλάξεις οι περισσότεροι” λένε ευγενικά στην κυβέρνηση»

«Στην κυβέρνηση καλύτερα να κοιτάξουν το λάκκο που έσκαψε σε κείνους και σε μας ο κλικ-εγουέι υπουργός τους… Κι εγώ δεν μπορώ να ασχολούμαι άλλο με ψεκασμένους!» της απαντώ εκνευρισμένος.

«Μα.. . γιατρέ μου.. ψεκασμένοι οι συνάδελφοί σου;».

«Διπλά!», της λέω, «και δεν το παίρνω πίσω αν δεν αλλάξει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση...».

«Επομένως να υποθέσω πως θα πας…»  συνεχίζει αυτή το χαβά της.

«Μα, και βέβαια κυρία μου. Εννοείται!»

«Τότε» μου λέει, «να μου φέρεις εκείνη τη μέρα έναν κασκορσέ για συμπαράσταση στον κύριο Σωτήριο Τσιόδρα να τον φορέσω και ν’ ανεβάσω φωτογραφία στο instagram. Αφού δεν προβλέπεται γατο-εμβόλιο κι ας μας κολλάτε τον κορωνοϊό ουκ ολίγες φορές καταραμένοι άνθρωποι που σας ανεχόμαστε να κατοικείτε στα σπίτια μας μέσα κι όλο μπλέκεστε στα πόδια μας! Κάπως πρέπει να προστατέψουμε κι εμείς την πάρτη μας… Μη καταντήσουμε σαν τα μινγκ της Δανίας  και πάμε άδικα των αδίκων στα καλά καθούμενα…»

Το βούλωσα. Τι νάλεγα;

 

ΥΓ. Ξέχασα να σας πω ότι η γάτα μου ομιλεί άπταιστα ελληνικά.