[ Με αφορμή ένα βιβλίο αφιερωμένο στη μνήμη του Σπ. Τσακνιά]
Έχοντας όλη μέρα στο νου μου αυτές τις μέρες ένα φίλο που ετοιμάζει τη βαρκούλα του για τα αταξίδευτα μέρη (άνθρωπο των ταξιδιών και των βιβλίων, ισόβιο φίλο της Τέχνης και υπηρέτη του Μυστηρίου της φιλίας), έπιασα το μικρό βιβλιαράκι που αγόρασα τις προάλλες, με καθυστέρηση πάνω από είκοσι χρόνια από τότε που πρωτοεκδόθηκε. Μιλώ για την καταπληκτική έκδοση-κομψοτέχνημα τεσσάρων μικρών διηγημάτων του Άντον Τσέχωφ που τυπώθηκαν με τον τίτλο «Σχετικά με τα ψάρια» από τις εκδόσεις στιγμή καμωμένο από το χέρι ενός από τους πρυτάνεις της τυπογραφίας, του Αιμίλιου Καλιακάτσου [μάθετε περί του ανδρός εδώ και εδώ οι… «ανήξεροι»!].
Το βιβλίο τυπώθηκε το 1999, χρονιά της εκδημίας του Σπύρου Τσακνιά (1929-1999) και φέρει τη σφραγίδα αγάπης, εκτός από αυτήν του φίλου του εκδότη της Στιγμής, των παιδιών του Γιώργου Τσακνιά (μετάφραση) και Εύης Τσακνιά (σχέδια). Η ζουμερή μετάφραση αφήνει να ξεπηδήσει αβίαστα το αριστουργηματικό Τσεχωφικό σκώμα και οι συχνότατοι χολερικοί υπαινιγμοί.
Μια «πραγματεία» και τέσσερα διηγήματα για τα ψάρια (λούτσοι του γλυκού νερού/ δηλ. τούρνες, μύλλοι, μουρούνες, πέρκες, σαργοί κυπρίνοι, γοβιοί, χάννοι, τίλονες που δεν είναι βέβαια ψάρια μόνον του γλυκού νερού και δεν είναι μονάχα ψάρια αλλά συχνότατα άνθρωποι —ή σχεδόν— που ψαρεύουν μανιωδώς στις όχθες ατάραχων λιμνών και ποταμιών που αργοκυλούν με νωχέλεια.
Άνθρωποι που ψαρεύουν δολώνοντας το αγκίστρι και άνθρωποι που φαινακίζονται οι ίδιοι, άνθρωποι που κολυμπούν… αντιμετωπίζοντας όλες τις συνέπειες της επαφής τους με το νερό και τον «κόσμο» του…
Τα σχέδια της Εύης Τσακνιά όπως πάντα μικρές αφηγήσεις από μόνα τους, τα ευρηματικά «ψαρίσια» αρχιγράμματα διάκοσμος περίτεχνος και πλούτος της έκδοσης...
Τι δώρο αλήθεια, νεκράνθεμο και σπονδή στη μνήμη προσφιλούς προσώπου. Τί ανταξιότερο δείγμα φιλότητας;
ΥΓ. Όσοι επισκεφθούν την ιστοσελίδα της Πολιτείας θα βρουν —αν προλάβουν— την 2η ανατύπωση του βιβλίου (Σεπτέμβριος 2019), αυτήν δηλαδή που «πέτυχα» κι εγώ, με λιγότερα από πέντε Ευρώ…
Περιιχθυων
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς πότε θε να κολυμπας
ψαράκι μου, - - αντίθετα απ το ρεμα;
--μέχρι να βρω δόλωμα να μην ληγει
γιατί ναι η αγάπη ατιμητη
και δεν χώρα στο ζυγι
"Τί νά κάνουμε πατερούλη! Οἱ γοβιοί δέν εἶναι ἀκόμα ὥριμοι γιά μιά ἀκίνδυνη ζωή, κι ὡς ἐκ τούτου, με ἀντιλαμβάνεστε, ἄν σταματήσουμε νά τούς τρῶμε, τί τέλος πάντων θά τούς προσφέρουμε ὡς ἀντάλλαγμα;"
Διαγραφή[από το βιβλίο]
Τα περισσότερα ψάρια που γράφεις δεν είναι του γλυκού νερού ή κάτι δεν καταλαβαίνω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμ, αυτή είναι η γοητεία του πράγματος.
ΔιαγραφήΤσεχωφική αλληλοπεριχώρηση του θαλασσίου κόσμου με αυτόν των γλυκέων υδάτων...
Απολαυστική ανάρτηση με εξ ίσου απολαυστική σχολιαστικη συνέχεια και να που τελικώς δεν υφίσταται αυτό που λέμε "σιγή ιχθύος". Καλή μας μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή