Ο αρωματοποιός, ο Άρης και ο Ίων

 

 

                                                          [άντληση από Tara Winstead]

 

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ένας πολυμαθής αρωματοποιός, ένας— αν μη τι άλλο— λάτρης των βιβλιοθηκών και των βιβλίων τους και λίαν διαβαστερός νευρολόγος και ο …Ίων Δραγούμης; Μού το αποκάλυψε η παρακάτω («ηλεκτρονική») επιστολή που έλαβα από τη Θάσο από τον φίλο Άρη Τριανταφύλλου:

     Ἴων παρελήφθη ὑπό θυγατρός πρό ὀλίγου. Πέμπω εὐχαριστίες.

     Δέν ἔψαυσα ἀκόμη. Ὑπομονή. Ἡ προσμονή ἐπιδρᾶ πολλαπλασιαστικῶς ἐπί τῆς ἀπολαύσεως.

      Δέν θυμᾶμαι ἄν σοῦ ἔχω μιλήσει ποτέ γιά κάποιον πολύ ἀγαπημένο φίλο – δυστυχῶς ἀπό δεκαετίας εὑρισκόμενο στό ἐπέκεινα - κωνσταντινουπολίτη τήν καταγωγή, ἐπαγγελόμενο τόν ἁρωματοποιό μετά ἀπό σπουδές χημείας στό Yale, προσωπικό φίλο τοῦ Οικουμενικοῦ Πατριάρχη (ἦταν μαζί στήν Μεγάλη τοῦ Γένους) καί διατελέσαντα “Μυρεψό” τοῦ Πατριαρχείου. Μαζί του εἶχα ἀτελείωτες συζητήσεις γιά τόν Ἴωνα, τόν Ἀθ. Σουλιώτη-Νικολαΐδη, τήν «Ὀργάνωση Θεσσαλονίκης» καί τήν «Ὀργάνωση Κωνσταντινουπόλεως». Ἦταν ἕνας ἀπίστευτος γνώστης τῆς ἱστορίας καί κάτοχος μιᾶς πολύγλωσσης βιβλιοθήκης, ἀφοῦ πλήν τῶν κύριων εὐρωπαϊκῶν γλωσσῶν, τῆς ἑλληνικής καί τῆς τουρκικῆς, ἦταν γνώστης τῆς παλαιό-ὀθωμανικῆς καί σχεδόν ὅλων τῶν ἀραβικῶν γλωσσῶν. Πολύ θά χαίρονταν μέ τήν παροῦσα ἔκδοση. Εἶχε μεγάλη ἀγάπη καί ἐκτίμηση γιά τόν Ἴωνα, καί διαμετρικά ἀντίθετα αἰσθήματα γιά τόν Ἐλ. Βενιζέλο.

        Γιατί σοῦ τά γράφω αυτά; Γιά τόν ἑξῆς λόγο: Μαζί μέ ἄλλα πνευματικά δῶρα γιά τά ὁποῖα ἔχω κάθε λόγο νά τόν κρατῶ ζωντανό στή μνήμη μου, μοῦ εἶχε κατασκευάσει καί δωρίσει μία σειρά ἁρωματικῶν ἀποσταγμάτων - ἑπτά τόν ἀριθμό - γιά ἑπτά θεματικές κατηγορίες τῆς βιβλιοθήκης μου. Ἅρωμα γιά βιβλία ιστορίας, Τέχνης, λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, θρησκειολογίας, κοινωνιολογίας καί ἰατρικής. Τέλος, καί ἕνα ἀκόμη ἀπόσταγμα γιά τό ἐρωτικό κομμάτι τῆς βιβλιοθήκης. Ποσότης τις τῶν ἀποσταγμάτων μοῦ εὑρίσκεται εἰσέτι, καθώς ἀρκεῖ μία μόλις σταγών ἐπί τολυπίου βάμβακος ἴνα τά βιβλία μίας μετρίου μεγέθους βιβλιοθήκης, ἐκπέμπουν μίαν εὐωδίαν ἐπί ἕν ὁλόκληρον ἔτος σχεδόν.

           Σοῦ ζητῶ τήν ἄδεια, ἄν τό ἐπιτρέπεις, ὁ Ἴων νά ἁρωματισθεῖ διά τῆς τελευταίας κατηγορίας ἁρώματος, ὄχι τόσο γιατί ὑπῆρξε ἕνας ἐρωτικός ἄνθρωπος (καί καταλαβαίνεις τί ἐννοῶ) ἀλλά γιατί καταφέρνει νά προκαλεῖ καί νά ἐμπνέει ἔρωτα γιά τίς ἰδέες του, ἑκατό χρόνια καί κάτι ἀπό τόν ἀφανισμό τῆς φυσικῆς του ὕπαρξης.

μέ ἀγάπη

Ἄρης ὁ ἐν Θάσω