Τα
λόγια μου σήμερα στερεύουν. Και περιττεύουν. Φτηνά πολύ για τη περίσταση. Δεν τολμούν. Γυρνούνε στο στόμα μέσα, φθόγγοι μουγκοί, φωνήεντα άηχα… Τριβόλια όλα. Δεν αφήνουν
τις λέξεις να σχηματιστούν.
Η Όλγα γράφει για την Μαρία. Και η Μαρία μας διηγείται
τις άγραφες λέξεις.
Μας δείχνει το δρόμο κατά την ομορφιά.
Που δεν είναι άλλος
από την αγάπη.
(Κάνετε «ΚΛΙΚ ΕΔΩ» για να καταλάβετε τι προσπαθώ -μάταια- να σας πω).
Απιστευτο! Τι αγνωστος θαυμαστός κόσμος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυρανία, θα κοιμηθείς καμιά φορά νωρίς;;;;
ΔιαγραφήΈν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα . Γ.Μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα βρε Σωκράτη... Ας μη κρυβόμαστε πίσω από αρχικά..
ΔιαγραφήΧα!χα!! Καλη Σαρακοστη!!! Τα τελικα την αλλη φορα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι και που αμφισβητειται οτι το ειπα εγω....
ΑπάντησηΔιαγραφή