Οι φίλοι μου γράφουν ποιήματα

 

 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Έξη ποιητικές συλλογές. Οι δυο εκτός εμπορίου. Όλες δοσμένες, χαρισμένες χέρι με χέρι (συμπεριλαμβανομένου και του ταχυδρομείου στον όρο…). Παρατήρηση: Έχουμε ισοπαλία  3-3 ανάμεσα σε πολυτονική/ατονική γραφή. Η γλυκεία εμμονή (τινών εξ ημών…) καταφανώς παραμένει. Υπερέχουν αριθμητικώς οι άντρες με 4-2. Μικρό το δείγμα για να αποτελεί στατιστική αξιόπιστη. Οι ποιήτριες στην Ελλάδα υπερέχουν των ανδρών αριθμητικώς. 

Οι έξη φίλοι έγραψαν, γράφουν —και θα συνεχίσουν, πλην ενός δυστυχώς...—  να γράφουν. Διάλεξα λίγους στίχους ή ποιήματα δικά τους. Με τη σειρά που μου ήρθαν τα βιβλία παραθέτω:

 

 

 

 

 

Κῆπος, της Όλγας Ντέλλα (εκδόσεις «Αγιάρι» Δεκ. 2023, εκτός εμπορίου)

 

 

 

Τὸ δάσος κάποτε προχωρά

κι ὕστερα σταματᾶ

ἀφουγκράζεται

τὴν ἴδια τὴ σιωπή του

 

 

 

 

 

 Προκάτ-Ποίηση γιὰ ὅλους, του Χάρη Αλεξίου (κατά κόσμον: Τάσος Ζαφειριάδης) Έκδοση: Λέσχη Φίλων Εἰκοστοῦ Αἰῶνα, Σειρά «Ποίηθη»7 (ναι, με θήτα!)

 

 

Η ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ

Γιὰ νὰ μπεῖτε βεβαιωθεῖτε

ὅτι ὁ θάλαμος βρίσκετε

πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα

καὶ ἔχει σταματήσει κανονικά.

 

 

 

 

Το μυθιστόρημα του δείπνο, του Γιάννη Κοτσιφού, Εκδόσεις: Κριτική, Φεβρουάριος 2024

 

 

 

 

ΕΣΧΑΤΩΣ

Εσχάτως τον απασχολεί ο θάνατος
Κυρίως με έναν τρόπο τεχνικό
Σαν μια ανατροπή ενδεχόμενη
Μια άβολη από κάθε άποψη συνθήκη που ακυρώνει
Την ασφαλή καταφυγή που ονομάζει εκκρεμότητες.
Λες και δεν ξέρει ότι σπάνια πια περνάει απαρατήρητος
Ο ρυθμικός δισταγμός στο βήμα του
Τα ολοένα μεγαλύτερα κενά ανάμεσα σε φράσεις
Ώσπου να βρει μια διατύπωση ικανοποιητική
για τις συνθήκες
Σαν να έχει αυτό μια σημασία πέρα από την κανονική,
Να επαληθεύει σ' ένα αόρατο δοκίμιο
που σαρώνει με το βλέμμα
Αν ίσως άλλαζε το νόημα κάποια λέξη
Στην τόσο επίμονη, ανυπόφορη σιωπή του.

 

 

 

 

 

Το θαύμα στην Εντατική, της Ηρώς Νικοπούλου, Εκδόσεις ΑΩ, Φεβρουάριος 2024

 

 

Εργολάβος

Δεν ήξερε πως πέθαιναν τα σπίτια
πως τα τραβούσαν προς τα κάτω
από τις ρίζες οι νεκροί τους
υδραυλικά καλώδια σωλήνες
τρίζαν βογκούσανε πριν
πριν πέσουν
τα πορτόφυλλα για μήνες
Δεν είναι η αντιπαροχή παιχνίδι
πανωσήκωμα λειψό
της ύπαρξης επόμενο στασίδι
αλλά της πόλης αυτόγνωμη πορεία
Δεν ήξερε πως πέθαιναν τα σπίτια
οι ήχοι και τα φώτα τους
οι κήποι τους κι η καθημερινή συνήθεια
Δεν ήξερε για νέες προοπτικές
νανοτεχνολογία και ίνες οπτικές
ξεκίνησε κι ας στέναζε η γη
στο στιβαρό το σκάψιμο
σωμάτων πεισμωμένων
που τράβαγαν γραμμές
για λήψεις νέων δεδομένων
ολόγυρα σκορπώντας χώματα
υψώνοντας αντένες
ακόμα πιο ψηλές
κι από παλιά αετώματα

 

 

 

 

 

Ποιήματα Και Τραγούδια, του Θωμά Κοροβίνη, Εκδόσεις Άγρα, Δεκέμβριος 2023 (δουλειά της τελευταίας δεκαετίας)

 

 

 

ΟΙ ΒΙΖΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

Ἡ κυρία Αθηνά Παναγούλη
Δὲν ἔκανε βίζιτες γιὰ καφεδάκι στὶς γειτόνισσες
Οὔτε στὶς φιλενάδες γιὰ κουμκάν.
Μόνο συχνά πυκνὰ μὲ τὸν μαῦρο σκούφο της
Καὶ τὰ μαῦρα της γυαλιά
Κατέβαινε
Πότε στὸ παλιό ΕΣΑ
Καὶ στεκόταν ἀπ’ ἔξω μὲ τὶς ὧρες
Ἀμίλητη
Γιὰ νὰ παραστήσει μέσα της
Τὴν κόλαση τοῦ Ἀλέκου της
Καὶ νὰ ξανακούσει τὴν ὡραία του φωνή
Πότε στὸ ἀκρογιάλι τῆς Φρεαττύδας
Μέχρι νὰ νυχτωθεῖ
Νὰ ξαναφέρει μπροστά της τὸν Γιῶργο της
Τὸν ἀνυπότακτο καταδρομέα
Μπᾶς καὶ προβάλει ἀπ’ τὸ βυθό.
Παρέα μὲ τὸ θάνατο ζοῦσε νυχτοήμερα
Ἡ κυρία Αθηνά Παναγούλη

 

 

 

 

Ταξιδεμένες πόλεις, του πρόωρα χαμένου φίλου Πάρη Ε. Βασιλειάδη, εκδόσεις Τύρφη, Μάρτιος 2023.

 

 

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Ένα απέραντο γαλάζιο ο ουρανός
δροσιά του φθινοπώρου
πριν έρθει ο χειμώνας.
Στην εθνική οδό
ταχύτητες να σε καταδιώκουν
κι αυτός αμέτοχος να περπατά
κατάμονος στην άκρη του δρόμου
παντέρημος στη μοναξιά τού
περιστρεφόμενου πλανήτη
με σκόρπιες ειδήσεις
με θραύσματα από
βιβλία, αγάλματα
πίνακες ζωγραφικής και μνήμες
ζωές των άλλων, ζωές δικές του
γαλάζιος-πράσινος πλανήτης
για πόσο ακόμα;
Αυτό που ζεις
αυτό είναι η ζωή σου.