[…] αεροπλάνα άρχισαν να ρίχνουν το φορτίο, εγώ και ο αδελφός μου πήγαμε στην περιοχή με την ελπίδα να πάρουμε ένα σάκο με αλεύρι», αφηγήθηκε ο Μοχάμεντ αλ Γουλ, ένας 50χρονος που ζει στον καταυλισμό αυτόν. «Ομως το αλεξίπτωτο δεν άνοιξε και το κιβώτιο έπεσε σαν ρουκέτα στη στέγη ενός σπιτιού», εξήγησε. Ο Γουλ είπε ότι είδε στη συνέχεια ανθρώπους να μεταφέρουν τρεις νεκρούς. Είδε επίσης τραυματίες μεταξύ εκείνων που είχαν ανέβει στη στέγη του σπιτιού για να μαζέψουν την ανθρωπιστική βοήθεια.
Οι εφημερίδες
—«Τὶ περιμένουμε στὴν ἀγορά συναθροισμένοι;»
—Μα, πως θα βγάλουν το φαΐ οι εντός του οίκου καθισμένοι…
Και λέγει σύννους ο ένας ο συγκλητικός:
—Της Γάζας κάτοικος αν ήμουν
(ήγουν ποντικός…)
Θάρχονταν τ’ αερόπλανο
Τρόφιμα από ψηλά για να αφήσει
(με πλουμιστό αλεξίπτωτο
ο χάρος στο κεφάλι μ’ να καθίσει)
Kι ευθύς θα ανακοίνωναν αυτοί
(για άλλη μια φορά περιχαρείς)
Πως μ’ είχανε ταΐσει!
Από τα καλύτερά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Καβάφης πάντοτε επίκαιρος.
´Ήταν και του τίπου εκείνου, βλέπεις.
Γεια σου Άρη!
ΔιαγραφήΚαταπληκτικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρε Στέλιο!
Διαγραφή