Έγραψε χτες στην «Καθημερινή» ο Τάκης Θεοδωρόπουλος στο επιφυλλιδογράφημά του «Γιατί δεν μου άρεσε ο Χαρδαλιάς»: […] δεν αναφέρθηκε σε ελλείψεις υπηρεσιών που δεν ανήκουν στην αρμοδιότητά του, για να καταλάβουμε ότι δεν φταίει αυτός αλλά ο διπλανός του, κι αμέσως αυτό μου έφερε στο νου τα περί της (ελληνικής εκδοχής της) «Ευθύνης» όπως την εκθέτει στο άρθρο του «Πόλεμος» ο Ίων Δραγούμης, και το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο επίμετρο της έκδοσης Τα «κρυμμένα» ημερολόγια (Οκτώβριος 1912-Αύγουστος1913), σελ. 317 &138:
Ευθύνη πάει να πει, καθώς ξηγούσε κάποιος λοχαγός στον ανθυπολοχαγό, κάτι τι που ο ανώτερος μεταβιβάζει στον κατώτερο και κείνο στον ακόμα κατώτερο ως που να εξατμισθεί. Όταν έχει φτάσει σε κείνον που βρίσκεται στο χαμηλότερο σκαλί, δεν υπάρχει πια. Κι όμως όλους για ευθύνες του άκουγα να μιλούν νύχτα μέρα. Ο ένας έλεγε· «Δεν αναλαμβάνω την ευθύνη», ο άλλος: «Δεν είμαι γω υπεύθυνος», ο τρίτος: «Απεκδύομαι της ευθύνης», ο τέταρτος: «Έχω ευθύνη, δεν μπορώ», ο πέμπτος: «Την ευθύνη την έχει άλλος», ο έχτος: «Θα μου ζητήσουν ευθύνες», ο έβδομος: «Σε καθιστώ υπεύθυνο», ο όγδοος: «Δε θέλω να 'χω ευθύνες», ο ένατος: «Η ευθύνη απάνω σου» (σαν κατάρα). Σπάνια ν’ άκουγες κανένα κάπως πιο περήφανο και αποφασιστικό να λέγει: «Παίρνω εγώ την ευθύνη, γιατί αυτό πρέπει να γίνει». Ωστόσο με το άπιαστο αυτό, σα χέλι, πράμα που το ονόμαζαν «ευθύνη» σε όλες τις πτώσεις των δυο αριθμών και σ’ όλους τους επιθετικούς σχηματισμούς, δεν έκανε κανένας τη δουλειά του ή εκείνο που έπρεπε αν δεν το διάταζε ο ανώτερος, και κανένας από όσους έπαιρναν διαταγές δεν ήταν που να μην πάσκιζε με κάθε τρόπο να τη φορτώσει σ’ άλλον. Γι’ αυτό έβλεπες συχνά ψωμιά σωρούς και στρατιώτες πεινασμένους, σαν άσχετα πράματα, και δε βρίσκονταν άνθρωπος να σχετίζει τα ψωμιά με τους πεινασμένους, εξόν αν τα άρπαζαν μοναχοί τους. Γι’ αυτό έβλεπες ζεστές φανέλες και κάλτσες και στρατιώτες που κρύωναν, και δεν αποφάσιζε κανείς να ντύσει τους στρατιώτες με τις φανέλες και τις κάλτσες. Ή αντίκριζες πληγωμένους και σκοτωμένους και δεν ήταν κανείς που να έχει την ευθύνη να τους σηκώσει, να θάψει τους πεθαμένους και να περιποιηθεί τους ζωντανούς.
Ωστόσο, η ετυμηγορία στην Ελλάδα ήδη έχει εκδοθεί: Μητσοτάκης, Χαρδαλιάς, Xρυσοχοΐδης και οι συν αυτοίς έχουν παταγωδώς αποτύχει… Το Μάτι ωχριά μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής που με κατάδική τους ΕΥΘΥΝΗ προκλήθηκε.
Δυστυχώς τα πραγματα ξέφυγαν, δεν ξέρω αν υπήρχε δυνατότητα άλλης επιλογής, να αφήσει την αναζωπύρωση στη Βαρυμπομπη και να στείλει τα εναέρια μέσα στη Εύβοια ή να ζητήσει γρηγορότερα βοήθεια από το εξωτερικό. Αλλά εκ των υστέρων λέμε ... Έξω από τον χορό πολλα τραγουδια λέμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται με μέτρα πρόληψης. Οι αντιπυρικές ζώνες και ο καθαρισμός απο ξερά κλαδιά είναι τα απαραίτητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα το τι πρέπει να γίνει που όμως όταν πάει φιλότιμα κάποιος να το κάνει έρχεται κάποιος αρτηριοσκληρωτικός από τον Δήμο ή από κάποια υπηρεσία και τον μηνύει, του βάζει πρόστιμο, τον κυνηγάει γιατί έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει ο Δήμος που ωστόσο δεν το έκανε. Πρόσφατο παράδειγμα ένας φίλος μου, στην Ραφήνα ο οποίος πήγε με δική του πρωτοβουλία να καθαρίσει ένα γειτονικό οικόπεδο από τα ξερόχορτα για να μην υπάρξει κίνδυνος πυρκαγιάς και ο εκεί Δήμος του άσκησε δίωξη!! Σ' αυτόν τον τρελό τόπο είναι ευτυχής σύμπτωση το ότι ζούμε ακόμα...
ΑπάντησηΔιαγραφή