Αποσπάσματα από το καινούργιο βιβλίο της συγγραφέως, Ομ. καθηγήτριας της Φιλοσοφίας (Α.Π.Θ.), κ. Αλεξάνδρας Δεληγιώργη «Σύγχρονα κάτοπτρα της Ελληνικότητας» (εκδόσεις Αρμός 2021) και από μια πρόσφατη συνέντευξη της ιδίας στο Liberal.
[…] Ήταν όμως ο συντηρητικός, φιλομοναρχικός, αντιψυχαριστής, εθνιστής διπλωμάτης και ανεξάρτητος πολιτικός Ίων Δραγούμης μια διχασμένη προσωπικότητα, ένα διπλό εγώ, μόνο και μόνο επειδή διάβαζε συγγραφείς, δοκιμιογράφους, φιλοσόφους και θεωρητικούς, και την ίδια στιγμή, από νεαρός ακόμη και σε όλη τη σύντομη ζωή του δραστηριοποιούνταν στο ζήτημα της εθνικής ολοκλήρωσης; Ζήτημα που εστίαζε στην απελευθέρωση των υπόδουλων ακόμη περιοχών, στην Ελλάδα όσο και στην εγγύς Ανατολή, όπου ζούσαν και δραστηριοποιούνταν οι λεγόμενοι «εξωμερίτες» ή «τουρκομερίτες» Έλληνες. Όσοι το υποστήριζαν, ξεχνούσαν ότι ο Ίων Δραγούμης κατανόησε από πολύ νωρίς κάτι που ελάχιστοι Έλληνες πολιτικοί κατανόησαν: ότι ο πολιτικός, ιδίως αν ο σκοπός του είναι η επίλυση των προβλημάτων της χώρας του κι όχι του επάγγελμα του πολιτευτή, χρειάζεται μια γερή ψυχική προετοιμασία και μια στέρεη πνευματική συγκρότηση για να αναλάβει μια τόσο βαριά ευθύνη. [σελ. 77]
- «Στο βιβλίο, αναλύονται
ιδέες για την ελληνικότητα εμβληματικών μορφών (Περικλή Γιαννόπουλου, Ίωνα
Δραγούμη, Γ. Κωνσταντινίδη- Σκληρού, Γιώργου Σαραντάρη, Κωνστ. Τσάτσου, Ζήσιμου
Λορεντζάτου, Δημήτρη Χατζή, Χρήστου Μαλεβίτση) που σημάδεψαν τον εικοστό αιώνα.»
Πόσο κοντά μας θεωρούμε ως Έλληνες αυτά τα πρόσωπα, και τι θεωρείτε εσείς
απαραίτητο να γνωρίζουμε;
Ανέτρεξα
στα κείμενα αυτών των εμβληματικών συγγραφέων και ανέλυσα ιστορικά και κριτικά
τους τρόπους με τους οποίους απαντούν στο ερώτημα ποιοί είμαστε. Διαπίστωσα ότι
οι ιδέες και τα σχήματα που διαμορφώνουν για να αποσαφηνίσουν την εθνική μας
ταυτότητα δεν μας βοηθούν για να καλύψουμε το ιδεολογικό κενό που προέκυψε,
ύστερα από δεκαετίες βεβιασμένου εκσυγχρονισμού, μέσα σε ένα κόσμο που κι αυτός
άλλαξε ριζικό προσανατολισμό δυο φορές μέσα στον εικοστό αιώνα.
Το ζήτημα ήταν γιατί ιδέες όπως του Περικλή Γιαννόπουλου ή του Ζ.Λορεντζάτου,
που ξεχάστηκαν, ενώ ακόμη μνημονεύονται τα ονόματά τους, δεν μας
προσανατολίζουν σε δρόμους που θα μας έβγαζαν από το ράβε-ξήλωνε που έγινε η
μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας.
[Ολόκληρη η συνέντευξη ΕΔΩ]
*Δεληγιώργη Αλεξάνδρα, Σύγχρονα κάτοπτρα της Ελληνικότητας, Αρμός 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να τηρούνται οι κανόνες της πολιτικής σχολίων που ισχύουν. Σχόλια με υβριστικό, προσβλητικό ή παρόμοιο περιεχόμενο δεν γίνονται αποδεκτά και επομένως θα διαγράφονται.