Στον χάρτη οι «εστίες πυρκαγιάς» (για να θυμηθώ τον Νίκολας Κάλας) γύρω από τη Λίμνη Εύβοιας. Σαν κεράκια αναμμένα πάνω στην ξύλινη επιφάνεια ενός πίνακα του Χρήστου Μποκόρου, σαν κεράκια για τη δέηση, για τη μνήμη, για τη μεγάλη λύπη…
Σταμάτησε στη θάλασσα η φωτιά αφού έκαψε γύρω ότι μπόρεσε. Πρόπερσι στα Κατούνια τώρα από δω μεριά… Σκέφτομαι πόσο θα σφίγγει την καρδιά του σήμερα ο αγαπημένος μου Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος, το χαμηλόφωνο αυτό υψίπεδο των γραμμάτων μας, ο σεβάσμιος φίλος.
Και θυμούμαι εκείνο το 2015 (στις 10 Αυγούστου λέει η αλάνθαστη μνήμη της φωτογραφίας…) κοντά στη θάλασσα, καθισμένες και γελαστές στο φιλιατρό ενός πηγαδιού, κάπου στα μέρη του Δήμου των Ελυμνείων η Ανθή και η Ελένη. Το κόκκινο φόρεμα της Ελένης («φωτιά στα κόκκινα!»), φωτιά κοντά στη θάλασσα… Και η Ελένη, πάλι Αύγουστο έφυγε… Πάνε πια δυό χρόνια που δεν είναι εδώ.
Ο καιρός, η φωτιά, η θάλασσα όλα θα τα πάρουν μια μέρα.
Υποκλίνομαι στη μνήμη της εντελώς αδικοχαμένης συμφοιτήτριας μας Ελένης. Πικρός μήνας ο Αύγουστος. Με πικρές μνήμες. Γεμάτος απώλεια. Και στη δική μου ψυχή!
ΑπάντησηΔιαγραφή