 |
| φωτ. Ν.Τ. |
Πληροφορίες αναφέρουν πως ο νεαρός φοιτητής και η παρέα του μόλις είχαν αποχωρήσει από μπαρ της περιοχής του κέντρου όπου διασκέδαζαν. Για άγνωστο λόγο ο 22χρονος κλώτσησε την παλαιά πόρτα του σπιτιού με αποτέλεσμα να καταρρεύσει μια σιδερένια κολώνα και μαζί κομμάτι του τοίχου και να τον καταπλακώσει, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα.
[Λάρισα, Οι εφημερίδες την 20.2.2022]
Λύπη για το νεαρό παιδί που χάθηκε τόσο άδοξα και άδικα καθώς αναμετρήθηκε με τα ερείπια της ξεχαρβαλωμένης εξώθυρας ενός παλιού σπιτιού. Ίσως, να μην είχε αποτολμήσει τη μοιραία κλωτσιά, αν είχε διαβάσει τον Γ. Σεφέρη που έγραψε:
Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια,
θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους
καμιά φορά, σα σταματήσω· […]
Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα,
σαν τα γυμνώσεις.
Διότι, τα παλαιά και κατερειπωμένα σπίτια (όλο σκορπιούς, υγρασία, φθορά, αράχνες και μνήμες ζωής που κάποτε υπήρξε μέσα τους —τώρα αναστεναγμοί ολοκάθαροι στις συχνές καθιζήσεις και καταρρεύσεις που επιφέρει ο αδίστακτος χρόνος) φαίνεται ότι και θυμώνουν και εκδικούνται.
Καμιά φορά και σκοτώνουν (έστω κι ολότελα —φαινομενικώς— νεκρά…).
Χωρίς να θέλω να φανώ ασεβής προς το νεκρό: «μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι»! Είναι ο,τι μπορεί να δώσει μια ρεαλιστική εξήγηση για τη βάνδαλη και τραγική πράξη του νεαρού που κατέληξε σε μοιραίο αποτέλεσμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου να ξέρει κανείς;;; Νύχτα... Νέοι. Γυρνούσαν από διασκέδαση. Μια ξεγυρισμένη κλωτσιά σε μια πόρτα. (Ίσως "Έτσι. Για πλάκα!").
ΔιαγραφήΌμως: Το σπίτι ήταν ξύπνιο.
Θα ήταν κωμικό εάν δεν ήταν τόσο τραγικό. Τα παλαιά σπίτια, όπως μπορούν να σε πληγώσουν, έτσι μπορούν και να σε θεραπεύσουν. Είχα γράψει ένα σχετικό ποιηματάκι παλιά, το οποίο και παραθέτω:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ημερολόγιο – Φθινόπωρο 2014
Επισκευή παλιού σπιτιού
μόνος•
πήρα τους σοβάδες μου, τα τσιμέντα μου, το μυστρί
πλήγωσα την πέτρα, έντυσα τα σίδερα
έφτυσα ασβέστη, έκαψα τα χέρια, τσάκισα την μέση
πέρασε ένας μήνας αγώνα και αγωνίας
θα τα καταφέρω άραγε;
μόνος•
κατάληξη επιτυχής - αποτέλεσμα ικανοποιητικό
το παλαιό σπίτι με επισκεύασε»
D.
Σ' ευχαριστούμε, Νώντα! Αυτό δεν είχε ακουστεί. Κι ο προβληματισμός μεγαλώνει...
ΑπάντησηΔιαγραφή