Ε, αυτός είναι καφές!

 

 

                   Μεταλλικό κουτί καφέ με την επονομασία «Venizelos Coffee».  

                          (National Research Foundation “Eleftherios K. Venizelos”)

 

Πάρε δρόμο, Μωρίς Μπαρές, φεμινιστή της  Ενέργειας, ένας Σατωβριάνδος που τα τείχη του είναι γυμνά, περιφερόμενος θεατρίνος σε πολιτείες από χαρτόνι, μούχλα της Λωρραίνης, πλασιέ των ρούχων νεκρών ανθρώπων σε όσους φορούν ότι αυτός τους πουλά! 

[...] Και ποιος είσαι συ  Ντέιβιντ Λόυντ Τζώρτζ, με τη σοσιαλιστική κόμη, κλόουν με το σκούφο της δημοκρατίας ραμμένο στα πέρατα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας; 

Και συ Βενιζέλε, βουτυρωμένη φέτα του Περικλή, πεσμένη στο πάτωμα με την αλειμμένη μεριά;*

 

Διάβασα σήμερα στην Καθημερινή το λαχταριστό κείμενο του Σάκη Ιωαννίδη  «Ο Βενιζέλος στο φλυτζάνι» και με εντυπωσίασε το γεγονός πως ο «Εθνάρχης» συγκινεί και …εμπορικώς ακόμη ορισμένους. Εδώ, στο διαδίκτυο, μπορείτε να βρείτε τον, παλιό καλό, Venizelos coffe (και σε ντεκαφεϊνέ μορφή παρακαλώ…) σε μισόκιλο σχεδόν κουτί με 10.00$.

 

Σπεύσατε οι Βενιζελοπαθείς και καφεϊνομανείς φίλοι ανά την υφήλιο, Κρήτες και μη, ανεξαρτήτως κομματικής προελεύσεως (διότι όλα τα κόμματα σεμνύνονται για την …Βενιζελογενή τους προέλευση).

 

 

Για την περίπτωση δε που βρεθεί ενδιαφερόμενος εισαγωγεύς εν Ελλάδι, προσφέρω από τώρα δωρεάν για το σποτάκι της προώθησης του Βενιζέλειου-καφέ το παρακάτω έμμετρο:

 

 

 

Τον καϊφέν μου τόνε  πίνω

νέτα σκέτα «Βενιζέλο»

Βρε, και σένα δε σου δίνω

να τον πιώ μονάχος θέλω.

 

Χρόνοι εκατό περάσαν

μα η μνήμη του αγία

αγιογράφοι τον δοξάσαν,

τιμητές στην …Ιστορία.

 

Λευτεράκη άντε γεια σου

λέει η λαμπρή γενιά σου

Κι ότι σκοτεινό έχει μείνει

Ας πνιχτεί στην ...καφεΐνη!

 

*Στίχοι του Φερνάντο Πεσσόα, του αγαπημένου μου μοντερνιστή Πορτογάλου συγγραφέα, μυστικιστή, τέκτονα, εχθρού της δημοκρατίας, φιλομοναρχικού, αλκοολικού και βεβαίως μεγαλύτερου ποιητή της χώρας  κατά τον εικοστό αιώνα, από το Ultimatum του, σε δική μου απόδοση (από το αγγλικό κείμενο—«φέξε μου και γλίστρησα» δηλαδή).