Όταν ο Ίων Δραγούμης κατέβηκε βουλευτής με την ...«Εθνική Παράταξη»!

 

 

 

Μπορεί να παραδεχόμαστε απερίφραστα ότι τον καπηλεύεται άγρια η ακροδεξιά παλιά και τώρα (θυμίζω το βωβό και άπραγο «Ίδρυμα Ίων Δραγούμης» του Καρατζαφέρη, τα βαρετά άχρι θανάτου και αρκούντως αηδή, προσκυνήματα των πάσης φύσεως «εθνικιστών» στις επετείους της δολοφονίας του), όμως, πράγματι, ο Ίων Δραγούμης υπήρξε κάποτε υποψήφιος βουλευτής σε κόμμα του χώρου…

Ο φίλος Θρ. Παπαστρατής, γνωστός … «αρχειοπόντικας», μου έστειλε τις προάλλες φωτογραφημένο ένα ψηφοδέλτιο της «Εθνικής Παράταξης» στην Α΄ Αθηνών του 1977. Ήταν η μοναδική (και τελευταία) φορά που το κόμμα του Στεφ. Στεφανόπουλου κατέβηκε στις εκλογές κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο. Τη χρονιά εκείνη είχε εκλέξει έξι βουλευτές, μεταξύ αυτών και τον αρχηγό του κόμματος, όχι όμως και τον Δραγούμη…

Στην 5^η σειρά του ψηφοδελτίου φιγουράρει το όνομα του κάποιου Ίωνος Δραγούμη  …του Αλεξάνδρου. Πρόκειται για τον γιό του μικρότερου αδελφού του Ίωνος Αλεξάνδρου (1891-1977) που γεννήθηκε το 1921 και πέθανε το 1986. Του δόθηκε το όνομα Ίων στη μνήμη του θείου του που είχε δολοφονηθεί μόλις τον προηγούμενο χρόνο (Ιούλιος, 1920) από εκείνον της δικής του γέννησης και που βέβαια ήταν η ίδια χρονιά (Δεκέμβριος, 1920) που είχε γίνει και σοβαρή δολοφονική απόπειρα, με πυροβολισμό στο πρόσωπο, κατά του πατέρα του Αλεξάνδρου από βενιζελικούς αξιωματικούς στην Κωνσταντινούπολη.

Σε πρόλογο του υπουργού της χούντας δημοσιογράφου Σπ. Ζουρνατζή, στον τόμο Ίωνος Δραγούμη (σκέτο) «Πολιτικά Κείμενα (1958-1986)», Δωδώνη,1986, διαβάζουμε μεταξύ άλλων για τον Ίωνα Αλεξ. Δραγούμη [εδώ αυτός αναφέρεται και ως …«ο δεύτερος Ίων»]:

[…] υπήρξε από την γέννησή του ένας από τους τραγικότερους θεματοφύλακες ιστορικού ονόματος.

[…] Πειστήριο της «αντρικής πράξης», η πολιτική στράτευσή του στον αγώνα της Αυτοδιαθέσεως της Κύπρου, στον οποίο υπήρξε αυτός το πρώτο «ελλαδικό θύμα», όταν η Κυβέρνηση της Μειοδοσίας (1955), τον υποχρέωσε σε παραίτηση από την Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Προεδρίας, για να έλθη ο Άγγλος υφυπουργός Εξωτερικών να την χαιρετίση «ως πρώτην φιλικήν χειρονομίαν της Ελληνικής Κυβερνήσεως».

[…] Μήνυμα ζωής του δευτέρου Ίωνος υπήρξε η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο πολιτικό κείμενό του, επί μία τριακονταετία, το Κυπριακό ανακηρύσσεται η κορυφαία πρόκληση του μεταπολεμικού Ελληνισμού. Η λύση του, σύμφωνα με τους εθνικούς πόθους, δεν θα έσωζε μόνο τους αδελφούς Κυπρίους. Θα έσωζε, πρωτίστως, τους Ελλαδικούς, καταλύοντας την αλλοτριωτική ραστώνη και τον μπακάλικο μικροϊδεατισμό, όπου τους βύθισε η κομματική μειοδοσία τόσο του Καραμανλισμού όσο και της Αριστεράς.

Ενδιαφέρον είναι πως ο μάλλον ιδιόρρυθμος  Ίων Δραγούμης (ο Β΄), που για να πούμε και τη μαύρη αλήθεια μάλλον «βολεύτηκε»  με τη συνωνυμία αυτή, αν δεν τη χρησιμοποίησε κιόλας, αποτελούσε μπελά για το υπουργείο των εξωτερικών ιδίως κατά την κρίσιμη δεκαετία διαπραγματεύσεων για το «Κυπριακό».

Συχνά πάντως μέχρι και σήμερα γίνεται σύγχυση μεταξύ των δυο Δραγούμηδων (Ίωνος του Στεφάνου και Ίωνος του Αλεξάνδρου). Μόλις πρόσφατα, με υπόδειξή μου προς το εξαιρετικό επιτελείο των ανθρώπων της βιβλιονέτ, αποσύρθηκε από τους τίτλους των έργων του μεγαλύτερου Ίωνος τίτλος βιβλίου που ανήκει στον «Ίωνα τον Βου». [Στο εμπόριο το βιβλίο του που προκαλεί σύγχυση ΕΔΩ].

Ανήσυχη φάρα αυτοί οι Δραγούμηδες παλαιότεροι και νεότεροι. «Τζόρες» και ενοχλητικοί πάντα…