Ίωνος Δραγούμη... ανάβασις!

O Ίων Δραγούμης του Γιάννη Παπά  στα Σφαγεία τον Ιούλιο του 2018 [ φωτ. Ν. Τσίγκας]

Ούτε στις πλέον ευφάνταστες προσδοκίες μου  —όταν έγραφα τον Νοέμβριο του 2018  το Γράμμα από τα Σφαγεία [<-κλικ εδώ] και το έστελνα και ταχυδρομικώς στον τότε Δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη  (ο οποίος απαξίωσε να απαντήσει...) ή όταν το καλοκαίρι του 2019 ξανάστελνα το ίδιο γράμμα στον νυν Δήμαρχο της πόλης Κωνσταντίνο Ζέρβα λίγο προτού εκείνος αναλάβει (κι αυτός δεν απάντησε...)—  δεν περιλαμβανόταν αυτό που διαβάζω σήμερα στην VORIA.GR, και σε άλλα ενημερωτικά  sites της πόλης, πως επίκειται να συμβεί. Αντιγράφω:

Νέα θέση θα αποκτήσει, το επόμενο διάστημα, στη Θεσσαλονίκη ο ανδριάντας του Ίωνος Δραγούμη, ο οποίος βρισκόταν αρχικά στην πλατεία Μακεδονομάχων και μετά την έναρξη των εργασιών του μετρό είχε μεταφερθεί και βρίσκεται ακόμα στα Σφαγεία.

Ο δήμος Θεσσαλονίκης πρόκειται να τοποθετήσει τον μπρούντζινο ανδριάντα στο πάρκο της ΧΑΝΘ, στην πλευρά όπου βρίσκεται το σιντριβάνι, με την ευκαιρία της επετείου των 100 χρόνων από τον θάνατο του Ι. Δραγούμη. Η τελετή θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων Μάκη Κυριζίδη στις 31 Ιουλίου.

Πρόκειται για έργο που φιλοτέχνησε το 1992 ο γλύπτης Γιάννης Παπάς και το οποίο βρισκόταν στην πλατεία Μακεδονομάχων. Ο ανδριάντας βρίσκεται πάνω σε μαρμάρινη βάση λευκού μαρμάρου διαστάσεων 120Χ120Χ40 εκ. και έχει συνολικό ύψος περίπου 2,50μ.. Στη μαρμάρινη βάση του αγάλματος είναι χαραγμένη η φράση του: «Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε».

O Ίων Δραγούμης του Μ. Τόμπρου  που θα... απομακρυνθεί [ φωτ. Ν. Τσίγκας]

Σήμερα, στη συγκεκριμένη θέση, στο πάρκο της ΧΑΝΘ, βρίσκεται η μαρμάρινη προτομή του Ι. Δραγούμη, έργο του γλύπτη Μιχάλη Τόμπρου. Η αποξήλωση της υφιστάμενης μαρμάρινης προτομής θα γίνει προσεκτικά προκειμένου να μπορεί να επανατοποθετηθεί. Η δημοτική αρχή θα εξετάσει σε δεύτερο χρόνο το σημείο – πλατεία που θα τοποθετηθεί.

Η τοποθέτηση του μπρούντζινου ανδριάντα στο πάρκο της ΧΑΝΘ θα είναι προσωρινή, έως ότου αποκατασταθεί η πλατεία Μακεδονομάχων, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του μετρό. 

 Τα συμπεράσματα: 

—  Ο νέος Δήμαρχος προφανώς ακούει (και διαβάζει). 

—  Ο τέως Δήμαρχος  πήγε... αδιάβαστος επί του θέματος. 

— Ο Ίων παίρνει τη θέση του στην πόλη, σχεδόν απέναντι από τον Μέγα Αλέξανδρο της παραλίας.

Λυπούμαι μονάχα που μόλις θα τον πάρουν είδηση, θα τον αρχίσουν με τα τρισάγια, τους σημαιοστολισμούς, τις δαφνοστεφανώσεις και τις αγριοφωνάρες τους "οι γνωστοί τύποι" και εγώ θα έχω, μάλλον συχνά, την οδυνηρή τύχη να τον δω και να τον φωτογραφήσω με όλα τα χρώματα της ίριδας πάνω του από τις μπογιές ή άλλα βανδαλιστικά ίχνη που θα έχουν αφήσει φεύγοντας  οι ανίδεοι καταδρομείς- "μπαχαλαίοι"...

Σημασία όμως για την ώρα έχει πως στις 31 Ιουλίου ο Ίων μπορεί να σκοτώνεται στην Αθήνα ανασταίνεται όμως στη Θεσσαλονίκη... Έστω και προσωρινά...

Είμαι μάλλον ευτυχής σήμερα!

Σε τι μας χρειάζεται ο Ιππποκράτης;

Ανήκε στον αγαπημένο και σεβαστό μου φίλο, τον καθηγητή της Ιατρικής  σχολής, ζωγράφο και χαρισματικό άνθρωπο, τον αείμνηστο Χρυσόστομο Τζημάκα. Μου τον έφερε στο ιατρείο το 2010, η αδελφή του Σάσα μετά το θάνατό του. (Ένιωσα σαν να μου έδινε μια σκυτάλη. Δεν την έπιασα θαρρώ με το σωστό τρόπο. Κάπου στο δρόμο άλλαξα ρυθμό. Ίσως έχασα και το δρόμο προς το "τέρμα"...). Τον έχω όμως πάντα δίπλα μου τον Ιπποκράτη, μέσα σε προθήκη στο ιατρείο. Πού και που αλλάζουμε κρυφές ματιές μέσα από το τζάμι... Καημένε Ιπποκράτη! Ο όρκος-νόμος  σου υπάρχει για να καταπατάται και να ανατρέπεται όπως όλοι οι νόμοι, όλοι οι όρκοι κι όλες οι υποτιθέμενες σταθερές  του κόσμου... Ποιά λοιπόν η χρησιμότητά σου στις μέρες μας εκτός του ότι ανήκεις στις "χρυσές δέλτους" της ιστορίας της ιατρικής;

Βλέποντας τις στατιστικές επιδόσεις μας στο μέτωπο  του κορωνοϊού, μετά την περίοδο της επιτυχίας μας που προηγήθηκε, σκέφτομαι με δέος τη μοίρα  της Εθνικής Ελλάδος Ποδοσφαίρου μετά τον Ρεχάγκελ και το Euro 2004. Οι αριθμοί των κρουσμάτων αρχίζουν ήδη να ανεβαίνουν ανησυχητικά και προκύπτουν αναζωπυρώσεις σε περιοχές που είχαν ήδη δεχτεί... την επίσκεψη του ιού. Κι από κοντά η συνεχιζόμενη αμηχανία του ιατρικού κόσμου σε παγκόσμιο επίπεδο (δέκα επισήμως μήνες από την έναρξη της επιδημίας τον Αύγουστο του 2019), ο ανύπαρκτος Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας με τις χλιαρές ή τρομοκρατικές  διαρκώς δηλώσεις, οι ζοφερές εικασίες για τις πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του SARS-cov-2 ακόμα και στους ασυμπτωματικούς ασθενείς (40% των κρουσμάτων...)  και οι βέβαιες πλέον χρόνιες εναποθέσεις ιατρικών προβλημάτων σε όσους έχουν ασθενήσει και χρειάστηκαν νοσηλεία -και πολύ περισσότερο υποστήριξη σε ΜΕΘ- ή σε όσους απλώς ασθένησαν και έμειναν στο σπίτι με ήπια και μέτρια συμπτώματα...

Ακούγοντας δε (και μένοντας κεχηνός...)  όσα ακούω κάθε μέρα στο ιατρείο (τάχαμου εμπιστευτικά, χαζοχαρούμενα, φανατισμένα, κλπ): "Γιατρός πράμα να πιστεύεις σ' αυτά, γιατρέ;", "Εντάξει μην το παρακάνετε και με τα αντισηπτικά" (πώς γελάσαμε!). Αλλά και κείνα που ακούω τριγύρω μου (πχ σήμερα στη "λαϊκή των βιολογικών" άνθρωπο που τον εκτιμούσα κιόλας: "Δεν είναι και τόσο σοβαρό όμως το χρησιμοποιούν.."). Μέχρι βέβαια τα φοβερά και τρομερά (και αρκούντως ενδεικτικά προκεχωρημένης ηλιθιότητος): "Ο ιός δεν υπάρχει, είναι ψέματα!"  (πράγμα που το 50% των νεοελλήνων αποδεδειγμένα πιστεύει...), θαρρώ πως σιγά σιγά ανακαλύπτω την χρησιμότητα του αγαλματιδίου του Ιπποκράτη στους χαλεπούς καιρούς...

Χυτοσιδηρούς, με ικανό βάρος -σχεδόν δυο κιλά-, σε βάση μαρμάρινη στιβαρή και με μεγάλο όγκο. Λέω λοιπόν ν' αρχίσω να τον  κοπανάω στα ανάλογα κεφάλια... Ίσως τότε θα έχω ασκήσει πραγματικό ιατρικό έργο και θα έχω ωφελήσει αληθινά την κοινότητα. 

Όμως ακόμα φοβούμαι -να την πω την αμαρτία μου- εκείνο το δραστήριο τμήμα ανθρωποκτονιών της ΕΛΑΣ...

Ελπίζω να τον ξεπεράσω σύντομα αυτόν το φόβο.

Πάμε για μπυρίτσα...

Δεκαετία του '50. Η μπύρα ΦΙΞ, διανύοντας ήδη το τεσσαρακοστό  έτος της ηλικίας της, μπορούσε  άνετα να διαφημίζει τα πάντα. Οι δυο κουστουμάτες γεροντικές φιγούρες στο σκίτσο, που τα λένε με μπυρίτσα στο όρθιο, σύμφωνα με τη διαφήμιση πάντοτε, απολαμβάνουν ένα θεραπευτικό προϊόν  που περιέχει "50 ωφέλιμα συστατικά" μεταξύ των οποίων και τη θαυματουργή (... και ανύπαρκτη) Βιταμίνη Pca.

Σήμερα το αρκτικόλεξο (ή ακρωνύμιο)  Pca θα σήμαινε principal component analysis (ανάλυση συστατικών στοιχείων)  αλλά και το PCA (Προστατικό καρκινικό γονίδιο 3). Mε  λίγη καλή θέληση -και μπόλικη παρανάγνωση- θα μπορούσε να σημαίνει τον θρυλικό  βραχνά του ανδρικού πληθυσμού PSA (ειδικό προστατικό αντιγόνο), το "κούρεμα" PSI (Private Sector Involvement) του ελληνικού χρέους το 2012 ή κάποια "κεντρική" δημόσια οδηγία (public service announcement ή personal self advice) του τύπου: "Μένουμε σπίτι" ή "δεν οδηγούμε πιωμένοι"...

Στις περισσότερες πάντως περιπτώσεις οι συνειρμοί δεν είναι καλοί για τον (πλημμελώς) αγγλομαθή γέροντα. Άντε τώρα να τον πείσεις ν' αρχίσει να "κατεβάζει" μπύρες. Κι αφήνω χώρια την βασανιστική  συχνουρία που ακολουθεί!

Σύμβολο του θέρους, των ασκεπών η ελπίς...

Συνειρμοί στη θέα των αφόρετων ψάθινων καπέλων: Δεν τάχω δει συχνά σε νεανικά κεφάλια να την πω την αλήθεια. Κάτισχνα ή και παχουλά άρρενα γερόντια με πάλλευκη κόμη μειωμένης πυκνότητος ή με φαλάκρα εις το μη περαιτέρω, τίποτε στρουμπουλές ή καθημαγμένες εύθραυστες εβδομηντάρες -και βάλε...-, άντε καμιά φορά και κανένας μεσήλιξ κακοντυμένος ή παλιομοδίτης από κούνια να τα φορεί... (Εξαιρώ τους εντοπίους συγγραφείς και λογίους!)

 

Παρελαύνουν τα καπέλα με τους φορείς των σε παραλίες κοντινές σε ολιγόωρες εξορμήσεις, όπου πηγαίνει κανείς με το αστικό λεωφορείο ή το καραβάκι, σε εκδρομές των ΚΑΠΗ ή της φιλανθρώπου ενορίας, να κινούνται κατά δυάδες ή κατά μόνας βολτάροντας σε πληκτικές λουτροπόλεις μαζί με σμάρια από βαλκάνιους παραθεριστές,  σε  θέρετρα παρηκμασμένα της ελληνικής επικράτειας προσιτά ωστόσο  στα ισχνά βαλάντια των συνταξιούχων...

Έτσι όπως τα βλέπω να σκιάζουν ένα τμήμα του καταστρώματος της Καρόλου Ντηλ αναπαυόμενα στην... κρεμάστρα των καπέλων, σκέφτομαι όσους δεν θα τα φορέσουν φέτος από εκείνους που βάσιμα το υπολόγιζαν οι καημένοι, μα δεν το αξιώθηκαν γιατί δεν κατάφεραν να διαβούν ζωντανοί το χειμώνα. Και θρηνώ επίσης για τις διακοπές πολλών από εμας φέτος που μήτε διανοήθηκαν να τις σχεδιάσουν  και (το χειρότερο...)  καθόλου δεν τις έχουν επιθυμήσει. 

Απλώς νοσταλγούν αλλοτινές... Σαν περασμένη ζωή.

Πράσσειν άλογα...

Next "racist" please!

NEW YORK — The American Museum of Natural History will remove a prominent statue of Theodore Roosevelt from its entrance after years of objections that it symbolizes colonial expansion and racial discrimination, Mayor Bill de Blasio said Sunday.

O έφιππος ανδριάντας του Θίοντορ Ρούσβελτ  (και ο πεζός ινδιάνος) ΦΩΤ. Ν.Τ. 2012©

"Theodore Roosevelt Memorial" και [χαλκο]πράσιν' άλογα. (Κάποτε στην Αμερική...)  ΦΩΤ. Ν.Τ. 2012©

Τραγική ειρωνεία... Τότε (2012) το πανηγυρικό  Theodore Roosevelt memorial. Τώρα απομάκρυνση- αποκαθήλωση. Διότι εκτός  από προστάτης του περιβάλλοντος "υπήρξε και φυλετιστής-ρατσιστής", κατά τον προ-προηγούμενο αιώνα...

Η ανθρωπότης παρακολουθεί  αμήχανη  την καινούρια κατάσταση. Στην είσοδο του μουσείου γραμμένη με παχιά γράμματα η λέξη KNOWELDGE (Γνώση).  Θαρρώ πως της μέλλεται να αντικατασταθεί λίαν συντόμως και αυτή από μια αντίπαλή της λέξη: IDIOTISME (Ιδιωτεία)!

[(ΘΑ) ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]

"Ἦταν ἡ γοργόνα ἡ ἀδερφή τοῦ Μεγαλέξαντρουουουου..."

 

Έργο του γλύπτη Γιώργου Μπαρδάκα  από τη Φλώρινα

στην Βιτρίνα Τέχνης της cosmote στην Καρόλου Ντηλ

                                                              [φωτ. Ν.Τ.]

Γίνεται όλο και πιο φανερό πως η Παγκόσμια Ιστορία στις μέρες μας  εν μέρει ξαναγράφεται, αποκαθαίρεται ή διαγράφεται. Πάνδημες αποκαθηλώσεις και θεαματικές  κατακρημνίσεις στηλών και αγαλμάτων, κραταιών συμβόλων του επαχθούς παρελθόντος αποτελούν σύμπτωμα της τάσεως αυτής. Ανδριάντες μισητών αυτοκρατόρων και στρατηγών εισπράττουν τον μισθό των εγκλημάτων τους. Κινήματα δίκαια, αλλά με υπερβάλλουσα φόρα, (me too, i cant breathe κλπ) συμπαρασύρουν σε μια ορθοπεδικής φύσεως "πολιτική ορθότητα" τον κόσμο.

Και καλά ο αιμοσταγής Λεοπόλδος του Βελγίου και οι... ανθρωπιστές-δουλέμποροι (και βαθύπλουτοι ευεργέτες!)  των πόλεων της Αγγλίας, μα και ο Χριστόφορος Κολόμβος αντάμα; (Ναι -και αυτός! Καζαντζάκη σήκω κι αποκήρυξε το ομώνυμο έργο σου αμέσως λέμμμμε!). 

Είδα σήμερα πως μέχρι και το σήμα-κατατεθέν στο διάσημο ρύζι "Μπάρμπα-Μπεν" φέρει ρατσιστικό στίγμα και επομένως "ζητείται η κατάργησή του. Το "Ὅσα παίρνει ὁ ἄνεμος" ἤδη "το πήρε  και το σήκωσε" από τις σχετικές "πλατφόρμες" του κόσμου η ορθότητα αυτή... Είμαι περίεργος να δω την τύχη που θα έχουν η "Καλύβα του Μπάρμπα-Θωμά" και το (χαζότατο!) άσμα "Ὁ Α[ρ]άπης"του Ζαμπέτα...

Ύστερα από όλα αυτά είμαι αναγκασμένος να σας αποκαλύψω πως στην παραπάνω εικόνα διακρίνετε την ουρά της φοβερής γοργόνας, φόβου και τρόμου των ναυτικών, της φερομένης και ως αδελφής του (και ως σφαγέως των λαών επίσης φερομένου...) Μεγάλου Αλεξάνδρου του Μακεδόνος (ας περιμένει τη σειρά του ο κυρ-Αλέκος!).

Κρύπτεται το ημιψάριον τέρας καταδυόμενον σε βρύα και σε κισσούς της στεριάς (ή μήπως και σε μαϊντανούς μέσα;), μια και στα ωκεάνια βάθη δεν πρόκειται πια να βρει ησυχία αφού εκεί θα το γυρέψουν λογικά... Αφήνει λοιπόν εκτεθειμένο το ψαρίσιο της μισό της η γοργόνα καθώς  το άλλο ανθρωπόμορφο μισό της, με την βασιλική προέλευση,  απειλεί να το αφαλοκόψει η  παγκοσμίως αναδυόμενη "ορθότης". (Τουτέστιν η επιδημική  πνευματική... μπουρδουκλότης!).

Η γαρδένια της μάνας

[στο μπαλκόνι, στο άδειο σπίτι...] 

Μάνα μου τή γαρδένια σου

 ἡ νύχτα τήν ποτίζει

ἡ μέρα τήν λιγοθυμᾶ 

κι ὁ πόνος τήν ἀνθίζει.

Νά τήν μυρίσω θέλησα

μά ’κείνη τό ἀρνήθη

κι ὅταν σ’ ἀναθυμήθηκα

ἡ εὐωδιά ξεχύθη. 

                                                             ΝΩΝΤΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ