Kinzhal λοιπόν. Τουτέστιν ο υπερηχητικός πύραυλος του Πούτιν. «Το ιδανικό όπλο» που τέθηκε από χτες σε δράση από τους εισβολείς στην Ουκρανία, είκοσι τέσσερις μέρες από την έναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης». Από κοντά η χαμηλόφωνη υποστήριξη της δικτατορευόμενης Κίνας κ.α. στον ολιγάρχη τύραννο του Κρεμλίνου.
Πόλεις ισοπεδώνονται, μια χώρα στραγγαλίζεται, σχολεία, νοσοκομεία, δομές, πολιτιστικά σύμβολα καταστρέφονται. Ο κόσμος σε καμπή και σε οριστική αναμέτρηση με το ερώτημα αν θα συνεχίσει να υπάρχει ύστερα από λίγο καιρό «αν»...
Στην Ελλάδα οι φωνές διαμαρτυρίας δεν καταφέρνουν να λάβουν τη μορφή κινήματος. Κάτι που σχεδόν είχε κατακτηθεί εν πολλοίς τα δυο προηγούμενα χρόνια, όταν οι «δολοφονικοί» εμβολιασμοί και η καταπάτηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, ελευθερίας κ.α. αρλούμπες έτυχαν ευρείας αποδοχής σε …εγκεφάλους-ταραμά (2.5 εκατομ. Ελλήνων παρέμειναν οριστικά ανεμβολίαστοι).
Σήμερα στα «Νέα» η Κατερίνα Παναγοπούλου γράφει το έξω από τα δόντια άρθρο της «Με τον παλιάνθρωπο». Με λίγα λόγια σε όσους τόσο ανήθικα πάνε να σταθούν «στη μέση» (σε τέτοιους καιρούς!) και διαλέγουν να πάνε «με τον άνθρωπο» το λέει ξεκάθαρα πως απλώς πάνε με τον παλιάνθρωπο.
Κι αλήθεια, απ' όσους για —τον όποιας αξίας—πρωθυπουργό αυτής εδώ της χώρας δυο χρόνια τώρα φυλάγουν την αηδιαστική φράση «Κούλη ...@μι@σ@ι», πώς ένας τους δεν βρέθηκε μέχρι τώρα να ξεφουρνίσει ένα «καθαρό, θεριακλίδικο, αντρίκιο» ανάλογο «Πούτιν ...@μι@σ@ι»;
Μα τι λέω; Παραλαλώ. Ο Πούτιν είναι ο δικός τους ήρωας. Ίσως γονατιστοί να προσκυνούν την εικόνα του ολημερίς και για χάρη του να ξεσπυρίζουν το κομποσκοίνι μουρμουρίζοντας ευχές, «Δόξα Σοι» και «Κύριε ελέησον»…
Πόσο βολικές οι ίσες αποστάσεις ΚΑΙ στο σοβαρότατο αυτό θέμα! Τις βλέπαμε να κυριαρχούν στους διάφορους εργασιακούς χώρους, σε ελάσσονα ζητήματα, κι απορούσαμε οι λίγοι...θερμόαιμοι. Φαντάσου στα τόσο σοβαρά πόσο...χρυσή λύση είναι!... Κι η μουγγαμάρα ακόμα πιο χρυσή!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τις κλωστές της Μερόπης ραμμένα τα στόματά τους-πώς μπορούν;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή