Τετάρτη 9 Μαρτίου 2022

Δίχως αέρα, χωρίς ανάσα…

 

 

Θα χαϊδέψω ξανά ράχες βιβλίων των αγαπημένων μου Ρώσων. Της διασποράς και όσων πέθαναν εκεί δολοφονημένοι από το «καθεστώς» η —σπανίως— από φυσικά αίτια (αν «είχαν κάτσει φρόνιμα» ή έζησαν κι έσβησαν προτού καταφτάσει η γραφειοκρατική σας φάρα, των κομισαρίων και των ολιγαρχών…).

Θα κατεβάσω δίσκους, σαν καλή ώρα τη σονάτα για βιόλα του Γκλίνκα από τους σολίστες του Μπολσόι [ΕΔΩ σε άλλη εκτέλεση]. Θα ανοίξω σελίδες του Τσέχωφ, της Αχμάτοβα, του Μάντελσταμ, του Γκόγκολ, του Μπουλγκάκωφ, του Ντοστογιέφσκι, του Ναμπόκωφ, του Μπούνιν και άλλων. Και θα δακρύσω για το φίλο που χάθηκε πέρυσι και τους είχε λατρέψει κι αυτός ακόμα πιο πολύ.

Και θα προσπαθήσω, θλιβερέ και ελεεινότατε, να ξεχάσω πως άρχισες ήδη να χρησιμοποιείς τις «θερμοβαρικές βόμβες» σου στην Ουκρανία [ΕΔΩ]. Εκείνες που ρουφάνε λέει τον αέρα από τους πνεύμονες των ανθρώπων, καθώς το ωστικό τους κύμα μπαίνει ορμητικά σε σήραγγες κρησφύγετα ή καταφύγια καταφέρνοντας να εξαϋλώσουν τα σώματα. 

Ο Όσιπ Μάλντεσταμ πρόβλεπε το 1931 θανάτους βίαιους, τραγικούς, άδικους. Ίσως και την δική του μοίρα στον ομαδικό τάφο το 1938, όπου του κράτησε θέση «ο γεωργιανός πατερούλης». Άνθρωποι σαν και σένα αποφάσιζαν και τότε το θάνατο του καθενός, το θάνατο όλων…

(Ποιος λέει πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα; Τίποτε δεν μου φαίνεται αστείο!)

 

Προβλέποντας να έρχονται εκτελέσεις

απέφυγα την καταιγίδα της ιστορίας που μαίνεται

αγκαλιάζοντας τις νύμφες της Μαύρης Θάλασσας.

Λένινγκραντ, 1931

Όσιπ Μάλντεσταμ, Προβλέποντας*

 

___________________________

*Τα Ελληνικά Ποιήματα του Όσιπ Μάλντεσταμ, εισαγωγή-επιλογή-μετάφραση-σημειώσεις: Γιάννης Σουλιώτης, Εκδόσεις Αρμός, 2014.

 

 

 

 

5 σχόλια:

  1. Όταν στο βάλτο μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια.
    Για καμμία ρομαντική παραπλάνηση δε θα υποστήριζα τον ένα βούβαλο ή τον άλλο. Διότι όταν εγώ και τα παιδιά μου γίνουμε πυρηνικό παρανάλωμα όλα τα όμορφα και ρομαντικά τούτα θα εξαερωθούν όπως εκείνος ο άνθρωπος στα σκαλιά της τράπεζας της Χιροσίμα. Ούτε θα υπάρξει δικαιοσύνη να δικάσει τον Πούτιν ή να μας πεί ότι οι Άγιοι πατέρες της καθ ημάς Δύσεως είναι δίκαιοι και καλοί και όλα γίνονται για τα δίκαια του λαού της Ουκρανίας. Τόσο αφελείς είμαστε ξαφνικά!; Και κάναμε Άγιους τους Αμερικάνους και τους δικούς μας εις την Εσπερίαν που αιματοκύλησαν τον κόσμο στην Υεμένη στο Ιράκ στη Λιβύη στο Afghanistan (υπενθυμίζω ότι μόλις έφυγαν από εκεί και παράτησαν χιλιάδες κόσμο στο έλεος των Ταλιμπάν) στο Ιράκ, στο Βιετνάμ την Καμπότζη στην Αφρική Αγκόλα, Ουγκάντα, Σομαλία, Ερυθραία, αιώνες Apartheid στη Νότια Αφρική και βέβαια η πολύπαθη America Insurecta: Χιλή, Αργεντινή, Νικαράγουα, Σαλβαντόρ, Κολομβία. Αυτοί έγιναν άγιοι και μόνος διάβολος είναι ο Πούτιν; Δε με ενδιαφέρει καθόλου. Εγώ αναντίστοιχα με τον ηλίθιο που έστειλε 25.000 Kalashnikov στους Ουκρανούς ζω δίπλα στη μεγαλύτερη βάση πυρηνικών υποβρυχίων της Βρετανίας. Όταν οι άγιοι που τόσο όλοι εσείς αγαπήσατε απότομα κάνουν τον Πούτιν να μας στείλει δέκα ; Χιροσίμες τότε καμιά σημασία δε θάχει άν πονάει ο Ουκρανικός λαός. Γιατί θα έχουμε γίνει όλοι καπνός. Αυτό ΔΕΝ αντιλαμβάνεστε όλοι εσείς. Κοιμηθείτε και όνειρα ρομαντικά....
    ΥΓ. Οι άντρες των νοσοκόμων και γιατρών που φύγανε με τα υποβρύχια τί θα βρούν όταν και άν θα γυρίσουν; Οι γυναίκες τους ήδη σας καταριούνται εσάς και τα ρομαντικά λόγια σας γιατί ξέρουν αυτά που εσείς δεν ξέρετε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΣΙΩΠΩ...

      Αλλά ποιοί "εμείς" και ποιοι οι 'Άγιοι που ξαφνικά αγαπήσαμε καλέ μου Φώντα; Και προς τι οι συμψηφισμοί; Και που ξέρεις τι λέγαμε τότε που γίνονταν όλα αυτά που αραδιάζεις στον Κόλπο, στο Αφγανιστάν (ένθεν κακείθεν), στη Λιβύη, το Μάλι κι αλλού... Και για ότι συνέβη με τις στρατιωτικές δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής...;;;;

      Τελειώνοντας: ο επιτιθέμενος και ο εισβολέας έχει πάντα άδικο. Και στην προκειμένη περίπτωση ξέρουμε ποιός είναι ο ψεύτης και ο δόλιος.Και τις ήρξατο...

      Διαγραφή
  2. Αγαπητέ «χασάπη» δεν θα γράψω τις πιό μυχιες σκέψεις μου, γιατι δεν έχω καλή διαθεση - και ξέρεις πολύ καλά πως γράφω όταν δεν έχω καλή διαθεση...
    Θα συνησφέρω όμως στο πόστ με μερικούς στίχους της Ντικινσον, νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι.

    ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΡΕΓΑΤΑ ΣΑΝ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
    Δεν υπάρχει Φρεγάτα σαν το βιβλίο
    Να μας πηγαίνει σε τόπους μακρινούς
    Ούτε ένα άλογο κούρσας
    Δεν ξεπερνάει μια σελίδα αγέρωχης ποίησης.
    Αυτή τη διάσχιση κι οι πιο φτωχοί μπορούν να κάνουν
    Χωρίς διόδια να τους καταπιέζουν.
    Πόσο λιτοδίαιτο είναι το άρμα
    που κατευθύνει μια ανθρώπινη ψυχή!

    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή