Elgar '96

KOSTAS LOUSTAS (7) 

 

Το 1998 η έκθεση της συλλογής Elgar ‘96. Όπου το βιολί σε όλες τις δυνατές θέσεις και πόζες στο χώρο: Πλάι σε ανοιγμένες παρτιτούρες, σε ανθογυάλια με τριαντάφυλλα κόκκινα ή κίτρινα, ακουμπισμένο στην πλάτη μιας καρέκλας στο σαλόνι ή αφημένο πάνω στην τραπεζαρία. Σύμβολο ζωής για τον Λούστα. Ισχυριζόταν ότι στη Νέα Υόρκη είχε καταφέρει να αποκτήσει  ένα από τα βιολιά του περίφημου Άιζακ Στερν. 

Η βιολονίστρια μητέρα του «απέδρασε» κάποτε από την υγρή, παγωμένη και σκοτεινή Φλώρινα, ακολουθώντας τις γραμμές της δικής της ζωής, εγκαταλείποντας διαπαντός  την οικογενειακή στέγη. Το βιολί αποτέλεσε αργότερα για τον Λούστα το αντιστάθμισμα, μια υπεραναπλήρωση όπως θα έλεγαν οι ψυχαναλυτές. Τουτέστιν: η αντιμετώπιση της μητρικής απουσίας μέσα από τη μαθητεία στο βιολί, του ίδιου αλλά και των παιδιών του αργότερα, αφού όλοι τους έχουν σπουδάσει μουσική. Δεν τα επέβαλε κανείς σε κανέναν όλ' αυτά με το στανιό. Μόνα τους έγιναν. Διότι: ψυχή ψυχήν ἰᾶται…

Ομολογώ πως, για μια φορά ακόμα, δεν κατάφερα να αντισταθώ: Έτσι, ένα βιολί αυτής της συλλογής ήρθε στο ιατρείο μου. Τον κορνιζωμένο πίνακα κουβάλησε υπό μάλης ο Κώστας. Είχε μαζί του το καρφί και το σφυρί, που τα έβγαλε από τη τσέπη του πανωφοριού του, κι αφού διάλεξε μόνος του την κατάλληλη  θέση στο τοίχο, κρέμασε το κάδρο. Έφυγε αφού πρώτα σταύρωσε τον πίνακα μουρμουρίζοντας κάτι δικά του. 

 

Όσες φορές κοιτάζω το έργο αυτό μου έρχονται στο νου (δηλαδή τα ακούω...) τα σπαρακτικά και άλλοτε κατανυκτικά, σολιστικά επί το πλείστον, μέρη στο κονσέρτο για βιολί σε Β ελάσσονα, έργο 61 του Sir Edward Elgar [ΕΔΩ].

 

                                                    ***

 

*Τα κείμενα που θα δημοσιεύονται με την ένδειξη  KOSTAS LOUSTAS αποτελούν ολόκληρη την ομιλία που είχα ετοιμάσει σχετικά με τη «βιογραφία-γενεαλογία της σχέσης μου» με τον ζωγράφο, ποιητή, μουσικό Κώστα Λούστα στο διάστημα μιας εικοσιπενταετίας μέχρι το θάνατό του. Τελικά μέρος μόνον του κειμένου αυτού διαβάστηκε στην ποιητική-μουσική βραδιά που διοργάνωσε  το «Ίδρυμα Υδρία» της Θεσσαλονίκης, το βράδυ της 2 Φεβρουαρίου του 2023, στη μνήμη του και στην οποία είχα ορισθεί ως «κεντρικός ομιλητής».