«Έτσι χαίρουμαι.»

 

KOSTAS LOUSTAS (8) *

 

 

                                                    Πατάτες στην καρέκλα, 1996
 

 

Να!

Λίγο έτσι με τυρί  – λίγο ντομάτα

λίγο το πεύκο απέναντι

Οι παντόφλες που τις ξέχασε

η γυναίκα μου

                                            στον ήλιο

Έτσι χαίρουμαι.

Κ. Λούστας, Έτσι,

Ουρανούπολη 24.8.1989

 

Ομολογώ πως  έ τ σ ι  χάρηκα κι εγώ όταν, μια φορά, σε τραπέζι πλούσιο, με όλα τα καλά του φαγιού και του πιοτού απάνω, τον άκουσα να πλέκει το εγκώμιο μιας άσπιλης, «αφαρμάκωτης», ψημένης στα κάρβουνα πατάτας, με λίγο απάνω της μονάχα αλατάκι, που θα είχε εκείνη του παλιού καιρού την ιδανική και απαράμιλλη γεύση. Κι ακόμα μια φορά, να αναπέμπει τον ύμνο μιας μυρωδάτης και ζουμερής ντομάτας ωριμασμένης στον καιρό της. Ο Λούστας λάτρης των απλών πραγμάτων και όσων αξίζει να μένουν αιώνια  ισόβιος υμνητής…

ΥΓ. Στα έργα του, είναι φανερό, πως, πάνω σε καρέκλες κάθονται ή σε τραπέζια στέκονται και ζωγραφίζονται, σαν τους επίσημους στη σάλα της υποδοχής, όσα αξίζει να ειπωθούν, να δειχτούν και να τιμηθούν πρόσωπα ή αντικείμενα. Στις νεκρές φύσεις του οι  πατάτες, τα πράσα, τα παντζάρια κλπ. τοποθετούνται και αυτά συχνά σε καρέκλες.

 

                               Πιπεριές και πράσα, 1997, λάδι σε κόντρα πλακέ

 

                                                  Νεκρή φύση, 1996, λάδι σε κόντρα πλακέ
 

 

                                          Κυδώνια πάνω σε καρέκλα, 1972, λάδι σε κόντρα πλακέ

                                                      [Ένας "Σεζανικός Λούστας... ]

 

Ευχαριστίες στον Στέργιο Λούστα που μου έστειλε  ̶ και μου επέτρεψε να δημοσιεύσω εδώ ̶  τις φωτογραφίες αυτές των έργων του πατέρα του. 

 

*Τα κείμενα που θα δημοσιεύονται με την ένδειξη  KOSTAS LOUSTAS αποτελούν ολόκληρη την ομιλία που είχα ετοιμάσει σχετικά με τη «βιογραφία-γενεαλογία της σχέσης μου» με τον ζωγράφο, ποιητή, μουσικό Κώστα Λούστα στο διάστημα μιας εικοσιπενταετίας μέχρι το θάνατό του. Τελικά μέρος μόνον του κειμένου αυτού διαβάστηκε στην ποιητική-μουσική βραδιά που διοργάνωσε  το «Ίδρυμα Υδρία» της Θεσσαλονίκης, το βράδυ της 2 Φεβρουαρίου του 2023, στη μνήμη του και στην οποία είχα ορισθεί ως «κεντρικός ομιλητής».