KOSTAS LOUSTAS (9)
Τον Μάρτιο του 2010 παρουσιάστηκε στο βιβλιοπωλείο Σαββάλας το βιβλίο μου «Ου απάν’ κι ου κατ’ ου κόσμους» γραμμένο στο γλωσσικό ιδίωμα του Βογατσικού… Ο Κώστας φυσικά ήταν εκεί. Έσυρε το κάθισμά του μπροστά–μπροστά και ξεχωριστά από όλους και δεν το κούνησε ρούπι, παρά το ότι τράβηξε σε μεγάλο μάκρος το πράγμα εκείνο το βράδυ, ακούγοντας ή παρατηρώντας σιωπηλός και φανερά συγκινημένος. Η αγαπητή Σούλα μου έλεγε αργότερα ότι θα έπρεπε σχεδόν δυο ώρες νωρίτερα να βρίσκεται στο σπίτι για τη θεραπεία που έκανε, πράγμα για το οποίο αυτός εκείνο το βράδυ αδιαφόρησε πλήρως. Η επιστροφή του στο σπίτι μετά την εκδήλωση ήταν μαρτυρική. Τα πόδια του είχαν πρηστεί σε τέτοιο βαθμό ώστε ήταν δύσκολο πια να βαδίσει...
Λίγο μετά το θάνατό του, μου έφερε η ίδια ένα σημείωμα που βρέθηκε
ανάμεσα στα χαρτιά του Κώστα και είχε προκύψει φαντάζομαι, αν κρίνω από την
χρονολογία που είναι σημειωμένη στο χαρτί, μετά την ανάγνωση του βιβλίου, που είχα φροντίσει να λάβει αρκετά πιο πριν από την εκδήλωση εκείνη. Φέρει τον τίτλο «Μην»:
Μην ξαναπάς στον τόπο σου
–άκου την πείρα–
Όλος πληγές θα πας και όλος
καινούργιες γρατσουνιές θα επιστρέψεις
στα μονοπάτια των τάφων μην
εμπιστεύεσαι τη μνήμη σου
θα την κατασπαράξουν αυτοστιγμεί—μην
άγριοι θεονήστικοι λύκοι του παρελθόντος
και του «απάν’ και κάτου κόσμου» τα σκοτάδια.
Στον «παλαιό» και «νέο» ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ
Κωστάκης Θ. Λούστας ο ΙΙΙ
(ο της Πελαγονίας)
Κώλο-Θεσσαλονίκη, 2009
*Τα κείμενα που θα δημοσιεύονται με την ένδειξη KOSTAS LOUSTAS αποτελούν ολόκληρη την ομιλία που είχα ετοιμάσει σχετικά με τη «βιογραφία-γενεαλογία της σχέσης μου» με τον ζωγράφο, ποιητή, μουσικό Κώστα Λούστα στο διάστημα μιας εικοσιπενταετίας μέχρι το θάνατό του. Τελικά μέρος μόνον του κειμένου αυτού διαβάστηκε στην ποιητική-μουσική βραδιά που διοργάνωσε το «Ίδρυμα Υδρία» της Θεσσαλονίκης, το βράδυ της 2 Φεβρουαρίου του 2023, στη μνήμη του και στην οποία είχα ορισθεί ως «κεντρικός ομιλητής».
Άλλος ένας Φλωρινιώτης από την πολύπαθη κι αδικημένη Πελαγονία...
ΑπάντησηΔιαγραφή